Hi lieverds,
Misschien dat deze blog geheel overbodig is, maar toch. Ik vlieg vandaag dan ein-de-lijk naar huis! Ik was bang dat mijn vluchten gisteren faliekant fout zouden gaan maar alles is echt van een leien dakje gegaan, ik heb toch wel op de raarste momenten geluk :)
Vorige week woensdag vertrok ik met Laurie-Ann (vriendin uit Quebec) naar Montreal. Helaas was onze vlucht van Appleton naar Detroit uren vertraagd, dus konden we onze volgende vlucht die dag niet halen. Gelukkig konden we kosteloos onze tickets omboeken en kregen we een overnachting in Detroit op kosten van de airline. Probleempje: de mevrouw had ons geen hotelvouchers gegeven (wisten wij veel). Dus wij naar Detroit vliegen, ook stom was dat bij de baggage claim nergens stond waar onze bagage op de band zou liggen, dus wij minstens 1 uur wachten op onze bagage, bleek dat ze ergens op een of andere band lagen... Vervolgens moesten wij ergens vouchers zien te vinden, we liepen eerst naar het verkeerde hotel, dus moesten we vragen waar we zaten, om daarna eindeloos te moeten wachten op de shuttle naar ons hotel. We moesten de volgende dag om 8 uur vliegen, en tegen de tijd dat we goed en wel in onze hotelkamer zaten was het 2 uur 's nachts, en we moesten om 5 uur opstaan. Funfun.. gelukkig was onze vlucht naar Montreal niet vertraagd en ging alles goed.
In Canada heb ik de week daarna eigenlijk vooral heel veel uitgerust en geslapen, en veel gelezen. Op zondag zijn we naar Quebec-city gegaan, de hoofdstad van Quebec. Ik dacht altijd dat Montreal dat was, maar dus niet :P Quebec-city is een hele mooie stad, veel oude gebouwen (oud in de zin dat het gebouwen zijn uit de 17e en 19e eeuw ofzo), veel kleine straatjes met leuke winkeltjes, net zoals in Europa eigenlijk. Op woensdag zijn we naar een shopping mall geweest, en echt, het is zo raar dat een buurland van Amerika opeens wel allemaal Europese dingen heeft, ik kan me even niet meer herinneren wat allemaal, maar Canada is echt "best of both worlds" qua producten. Ik was dus helemaal happy :)
Op de laatste dag (vrijdag) ben ik met Laurie door Montreal gelopen, ook een hele mooie stad maar ik vond het minder leuk dan Quebec-city. Misschien omdat Montreal groter is, Quebec-city heeft ongeveer 600.000 inwoners, dus ongeveer Amsterdam, en Montreal een paar miljoen. Diezelfde dag via een omweg teruggevlogen naar Chicago O'Hare om eindelijk op m'n hotelbed neer te ploffen. Wel eerst even een 3 uur lange skypesessie gehad, want in Canada had ik geen internet :( :(
Vandaag vlieg ik terug naar Nederland, hopelijk gaat de vlucht goed, ik ga zekersteweten slapen als een malle! Meteen ook de jackpot diezelfde avond, want we gaan ouderwets Sinterklaas vieren, ik kan geen betere terugkomst bedenken :) het zal toch ook wel moeilijk zijn deze vakantie, want ik mis de mensen op Lawrence nu al heel erg! Maar ik ben zeker heel blij om iedereen in Nederland weer te zien :)
Tot de volgende blog over een maand, Merry Christmas and a Happy New Year,
Hannah
zaterdag 3 december 2011
maandag 21 november 2011
Finals, transcripts, Canada, kikkerlandje
Hi sweeties,
Ik zit nu in een van de vele studieruimten die Lawrence rijk is te studeren voor m'n finals, even pauze. Pff wat zijn 3 maanden snel voorbij gegaan! En tegelijkertijd heb ik ook weer heel veel gedaan. Sinds de laatste blog ben ik eigenlijk alleen maar bezig geweest met de laatste loodjes voor alle vakken en het overleven tot komende woensdag, de dag waarop ik voor het eerst in m'n leven naar Canada zal gaan! Ik ga mee met een vriendin van me uit Quebec, dus het is alleen Frans Canada dat ik zal gaan zien. Het zal wel heel raar zijn om mensen een taal te horen spreken die je zelf behoorlijk beheerst, maar dan in een totaal onverstaanbaar accent. Ben gelukkig al een beetje getraind door m'n vriendin dmv het kijken van allerlei Québécois cabaretiers, en tot nu toe kan ik ze allemaal aardig verstaan. Maar even zien hoe het zal zijn als ik door Montreal loop!
Ik ben supersuperblij, want ik heb een paar dagen geleden m'n eerste A voor een paper de wacht in gesleept, een A- om precies te zijn. Het was een paper over Wassily Kandinsky, een Russische spiri-wiri abstracte kunstenaar die een essay had geschreven over hoe mensen kunst moeten beleven. Ik had na lang wikken en wegen maar besloten om een mini paper te schrijven over de werking van de kleur blauw op de ziel van de kijker... misschien dat het schrijven over m'n favoriete kleur me een beetje zou helpen - blijkbaar wel!
Voor Spaans moet ik alleen nog een toets maken en hopelijk mag ik dan door naar de meer gevorderde groep van Spaans. Als alles goed gaat en ik in het derde trimester weer door mag naar een nog hoger niveau heb ik dezelfde lerares voor het hele jaar gehad. Vind ik totaal niet erg, want ze is Madrileense dus ik leer technisch gezien het "echte" Spaans. De lessen zijn altijd grappig, vooral als je met 7 footballspelers in de les zit - ze zijn niet al te slim (dus het stereotype klopt voor 90% wel, sommigen zijn echt wel slim) en maken dus hilarische fouten soms. Gelukkig kunnen ze er zelf wel om lachen, anders zou het wel heel triest zijn :p
Voor Introduction to American Society I en ESL heb ik geen final, voor beide moest ik een final reflection paper schrijven. Aan ESL heb ik uiteindelijk niet echt veel gehad, behalve dat ik een tweede persoon had die mijn schrijfwerk nakeek en dat we steeds iedere lecture nabespreken om na te gaan of iedereen het heeft begrepen. Sowieso dat ik dat laatste vak niet neem volgend trimester dus!
Intro to American Society ga ik wel houden, het is echt interessant en het is heel grappig met een klas vol met Japanners :) wel jammer dat we altijd heel veel observations moeten schrijven, hopelijk wordt dat wat minder de rest van het jaar. Je moet in principe steeds een verslag schrijven van een gebeurtenis op Lawrence, er dan vragen over stellen aan twee Amerikanen en dan een analyse ervan maken van wat je zelf van die ervaring hebt geleerd. Als je dat 30 keer hebt gedaan begint het wel irritant te worden..
Maar goed, Freshman Studies ging goed gelukkig, bij lange na niet het Nederlands mondeling waarbij je 15 boeken ondersteboven en van binnen naar buiten moest kennen. Hier was het gewoon 5 boeken, grote lijnen, en vooral goed moeten zijn in "bulshitting" zoals ze dat hier in de States zo mooi zeggen. De tijd die je voor je examens hebt was net zoals bij de eindexamens, 2 1/2 uur keihard buffelen.
Woensdag vertrek ik naar Quebec, alleen de residence halls sluiten om 12 uur 's middags en onze vlucht gaat om 18:30... word nog interessant met vertier zoeken hahaha.
Nou honeypies, ik moet weer verder, er komt gauw weer een update dat beloof ik, ik vind dat ik jullie wat vaker moet schrijven dus dat ga ik dan ook maar proberen.
Ik zit nu in een van de vele studieruimten die Lawrence rijk is te studeren voor m'n finals, even pauze. Pff wat zijn 3 maanden snel voorbij gegaan! En tegelijkertijd heb ik ook weer heel veel gedaan. Sinds de laatste blog ben ik eigenlijk alleen maar bezig geweest met de laatste loodjes voor alle vakken en het overleven tot komende woensdag, de dag waarop ik voor het eerst in m'n leven naar Canada zal gaan! Ik ga mee met een vriendin van me uit Quebec, dus het is alleen Frans Canada dat ik zal gaan zien. Het zal wel heel raar zijn om mensen een taal te horen spreken die je zelf behoorlijk beheerst, maar dan in een totaal onverstaanbaar accent. Ben gelukkig al een beetje getraind door m'n vriendin dmv het kijken van allerlei Québécois cabaretiers, en tot nu toe kan ik ze allemaal aardig verstaan. Maar even zien hoe het zal zijn als ik door Montreal loop!
Ik ben supersuperblij, want ik heb een paar dagen geleden m'n eerste A voor een paper de wacht in gesleept, een A- om precies te zijn. Het was een paper over Wassily Kandinsky, een Russische spiri-wiri abstracte kunstenaar die een essay had geschreven over hoe mensen kunst moeten beleven. Ik had na lang wikken en wegen maar besloten om een mini paper te schrijven over de werking van de kleur blauw op de ziel van de kijker... misschien dat het schrijven over m'n favoriete kleur me een beetje zou helpen - blijkbaar wel!
Voor Spaans moet ik alleen nog een toets maken en hopelijk mag ik dan door naar de meer gevorderde groep van Spaans. Als alles goed gaat en ik in het derde trimester weer door mag naar een nog hoger niveau heb ik dezelfde lerares voor het hele jaar gehad. Vind ik totaal niet erg, want ze is Madrileense dus ik leer technisch gezien het "echte" Spaans. De lessen zijn altijd grappig, vooral als je met 7 footballspelers in de les zit - ze zijn niet al te slim (dus het stereotype klopt voor 90% wel, sommigen zijn echt wel slim) en maken dus hilarische fouten soms. Gelukkig kunnen ze er zelf wel om lachen, anders zou het wel heel triest zijn :p
Voor Introduction to American Society I en ESL heb ik geen final, voor beide moest ik een final reflection paper schrijven. Aan ESL heb ik uiteindelijk niet echt veel gehad, behalve dat ik een tweede persoon had die mijn schrijfwerk nakeek en dat we steeds iedere lecture nabespreken om na te gaan of iedereen het heeft begrepen. Sowieso dat ik dat laatste vak niet neem volgend trimester dus!
Intro to American Society ga ik wel houden, het is echt interessant en het is heel grappig met een klas vol met Japanners :) wel jammer dat we altijd heel veel observations moeten schrijven, hopelijk wordt dat wat minder de rest van het jaar. Je moet in principe steeds een verslag schrijven van een gebeurtenis op Lawrence, er dan vragen over stellen aan twee Amerikanen en dan een analyse ervan maken van wat je zelf van die ervaring hebt geleerd. Als je dat 30 keer hebt gedaan begint het wel irritant te worden..
Maar goed, Freshman Studies ging goed gelukkig, bij lange na niet het Nederlands mondeling waarbij je 15 boeken ondersteboven en van binnen naar buiten moest kennen. Hier was het gewoon 5 boeken, grote lijnen, en vooral goed moeten zijn in "bulshitting" zoals ze dat hier in de States zo mooi zeggen. De tijd die je voor je examens hebt was net zoals bij de eindexamens, 2 1/2 uur keihard buffelen.
Woensdag vertrek ik naar Quebec, alleen de residence halls sluiten om 12 uur 's middags en onze vlucht gaat om 18:30... word nog interessant met vertier zoeken hahaha.
Nou honeypies, ik moet weer verder, er komt gauw weer een update dat beloof ik, ik vind dat ik jullie wat vaker moet schrijven dus dat ga ik dan ook maar proberen.
zondag 30 oktober 2011
Reality check
Hi lieverds,
Ik las kortgeleden een blog van iemand die ook via Fulbright in Amerika studeert. Ze had het over bepaalde gewoonten die wij als Nederlanders hebben en over Oegstgeestenaren (ze is zelf ook Oegstgeestenaar). Net als zij ben ik mezelf ook heel erg tegengekomen hier in Amerika en ben sommige gewoonten van Nederlanders nou niet echt bepaald normaal meer gaan vinden of zelfs nog minder goed. Wij openen bijvoorbeeld nooit even de deur voor iemand, op straat zijn we ook niet beleefd tegen elkaar en als er iemand in elkaar geslagen zou worden zou hoogstwaarschijnlijk niemand wat doen. Hier doen ze het tegenovergestelde, ze vragen altijd hoe het met je gaat (je hoeft natuurlijk niet altijd je hele leven tegen ze te vertellen) en het is 90% van de tijd oprecht. Ik zeg niet dat ik zelf nooit mee ben gegaan in bepaalde Nederlandse gewoonten (gelukkig heb ik het laatste nog nooit meegemaakt), maar het zet me wel heel erg aan het denken. Ik heb zo ontzettend veel geluk met het leven dat ik leid en de kansen die ik heb, niet veel anderen hebben dat. Ik ben niet rijk, ik heb geen villa in Frankrijk, mijn ouders kunnen me behoorlijk wat geven maar niet alles, maar ik heb het wel heel goed. Mijn ouders kunnen mij bepaalde kansen geven die ze in Amerika lang niet allemaal hebben. Hoewel ik vind dat ze in Amerika heel wat dingen anders kunnen doen qua kosten van onderwijs, waar ik het met een meisje uit mijn roeiteam gisteren ook over had. Mijn vriend is een goed voorbeeld van de gemiddelde Amerikaanse student hier: hij is van de middenklasse, maar dit was het enige college dat hij zich kon veroorloven, en hij heeft het geluk dat hij in-state is en dat hij goed is in American Football. Mijn roommate had ook moeite met het vinden van een geschikt college dat ook niet te veel mocht kosten. Waarom moet het zo zijn dat mensen soms geeneens de keuze hebben om naar de universiteit te gaan, een goede, omdat ze het simpelweg niet kunnen betalen? Kan een universiteit niet ook gewoon goed zijn zonder te rekenen op enorme donaties van families die generaties lang naar Harvard/Yale/Princeton zijn geweest en het buiten de deur houden van knappe koppen met minder geld? Hier in Amerika lopen zo ongelooflijk veel mensen rond die duidelijk de hersens hebben, maar gewoonweg niet het geld om een opleiding te volgen. In Nederland kan je het vergelijken met het loterijsysteem voor de studie geneeskunde. Alleen al op mijn middelbare school had je zo veel mensen die heel graag geneeskunde wilden studeren, maar geen 8.0 gemiddeld stonden en dus maar moesten hopen dat ze binnen konden komen bij de universiteit van hun keuze en studeren wat ze het liefste willen en uiteindelijk kunnen doen wat ze het liefste willen: mensen helpen en ze hopelijk weer beter maken. De Tweede Kamer heeft erover gepraat en praat er nu nog steeds over, zoals het altijd gaat in Nederland. Ik zeg niet dat de regering alles moet doen zonder na te denken, maar ik hoop dat ze dat stuk van het onderwijssysteem gauw kunnen veranderen. Want het moet niet zo zijn. Natuurlijk is het geweldig als er in Nederland bepaalde honours-opleidingen bestaan en dingen zoals University College, maar die berusten op niet heel veel extra geld (denk ik) en echt op wat mensen kunnen. Maar aan iemands gemiddelde kan je niet alles aflezen: iemand kan kei en keihard gewerkt hebben voor een 5,5 voor dat ene natuurkunde PTA met 3 keer per week 2 uur bijles, een ander kan 3 keer een boek doorgebladerd hebben en dan een 8 halen voor datzelfde PTA. Nederland, kijk niet alleen maar naar cijfers, maar ook naar motivatie van mensen, en Amerika, doe alsjeblieft wat aan je onderwijssysteem!
Mijn broer is 4 jaar geleden ook naar Amerika geweest en nu begrijp ik pas wat hij zegt als ik een keer ergens over klaagde, misschien wel zelfs iets heel kleins en stoms, en hij zei dat ik dankbaar moest zijn voor wat ik heb. Dat ben ik, en heel erg. Op een dag hoop ik dat ze in Nederland en in de bubbel die Oegstgeest heet allemaal, en niet maar een paar mensen, leren wat dankbaarheid is en hoe het is om keihard te moeten werken omdat je anders gewoonweg niet een hogere opleiding kunt volgen.
Dit wilde ik even met jullie delen. Jullie mogen me links noemen, opportunistisch, socialist, wat dan ook, maar dit is wel de waarheid, de wereld van vandaag. En die moeten mensen op gegeven moment onder ogen zien. Ik zeg niet dat mensen die wat meer te besteden hebben nooit mogen genieten van wat ze hebben, maar ze moeten het wel doen met de gedachte dat ze dankbaar zijn, want dat is nou niet altijd aan hun gedrag te zien.
Ik las kortgeleden een blog van iemand die ook via Fulbright in Amerika studeert. Ze had het over bepaalde gewoonten die wij als Nederlanders hebben en over Oegstgeestenaren (ze is zelf ook Oegstgeestenaar). Net als zij ben ik mezelf ook heel erg tegengekomen hier in Amerika en ben sommige gewoonten van Nederlanders nou niet echt bepaald normaal meer gaan vinden of zelfs nog minder goed. Wij openen bijvoorbeeld nooit even de deur voor iemand, op straat zijn we ook niet beleefd tegen elkaar en als er iemand in elkaar geslagen zou worden zou hoogstwaarschijnlijk niemand wat doen. Hier doen ze het tegenovergestelde, ze vragen altijd hoe het met je gaat (je hoeft natuurlijk niet altijd je hele leven tegen ze te vertellen) en het is 90% van de tijd oprecht. Ik zeg niet dat ik zelf nooit mee ben gegaan in bepaalde Nederlandse gewoonten (gelukkig heb ik het laatste nog nooit meegemaakt), maar het zet me wel heel erg aan het denken. Ik heb zo ontzettend veel geluk met het leven dat ik leid en de kansen die ik heb, niet veel anderen hebben dat. Ik ben niet rijk, ik heb geen villa in Frankrijk, mijn ouders kunnen me behoorlijk wat geven maar niet alles, maar ik heb het wel heel goed. Mijn ouders kunnen mij bepaalde kansen geven die ze in Amerika lang niet allemaal hebben. Hoewel ik vind dat ze in Amerika heel wat dingen anders kunnen doen qua kosten van onderwijs, waar ik het met een meisje uit mijn roeiteam gisteren ook over had. Mijn vriend is een goed voorbeeld van de gemiddelde Amerikaanse student hier: hij is van de middenklasse, maar dit was het enige college dat hij zich kon veroorloven, en hij heeft het geluk dat hij in-state is en dat hij goed is in American Football. Mijn roommate had ook moeite met het vinden van een geschikt college dat ook niet te veel mocht kosten. Waarom moet het zo zijn dat mensen soms geeneens de keuze hebben om naar de universiteit te gaan, een goede, omdat ze het simpelweg niet kunnen betalen? Kan een universiteit niet ook gewoon goed zijn zonder te rekenen op enorme donaties van families die generaties lang naar Harvard/Yale/Princeton zijn geweest en het buiten de deur houden van knappe koppen met minder geld? Hier in Amerika lopen zo ongelooflijk veel mensen rond die duidelijk de hersens hebben, maar gewoonweg niet het geld om een opleiding te volgen. In Nederland kan je het vergelijken met het loterijsysteem voor de studie geneeskunde. Alleen al op mijn middelbare school had je zo veel mensen die heel graag geneeskunde wilden studeren, maar geen 8.0 gemiddeld stonden en dus maar moesten hopen dat ze binnen konden komen bij de universiteit van hun keuze en studeren wat ze het liefste willen en uiteindelijk kunnen doen wat ze het liefste willen: mensen helpen en ze hopelijk weer beter maken. De Tweede Kamer heeft erover gepraat en praat er nu nog steeds over, zoals het altijd gaat in Nederland. Ik zeg niet dat de regering alles moet doen zonder na te denken, maar ik hoop dat ze dat stuk van het onderwijssysteem gauw kunnen veranderen. Want het moet niet zo zijn. Natuurlijk is het geweldig als er in Nederland bepaalde honours-opleidingen bestaan en dingen zoals University College, maar die berusten op niet heel veel extra geld (denk ik) en echt op wat mensen kunnen. Maar aan iemands gemiddelde kan je niet alles aflezen: iemand kan kei en keihard gewerkt hebben voor een 5,5 voor dat ene natuurkunde PTA met 3 keer per week 2 uur bijles, een ander kan 3 keer een boek doorgebladerd hebben en dan een 8 halen voor datzelfde PTA. Nederland, kijk niet alleen maar naar cijfers, maar ook naar motivatie van mensen, en Amerika, doe alsjeblieft wat aan je onderwijssysteem!
Mijn broer is 4 jaar geleden ook naar Amerika geweest en nu begrijp ik pas wat hij zegt als ik een keer ergens over klaagde, misschien wel zelfs iets heel kleins en stoms, en hij zei dat ik dankbaar moest zijn voor wat ik heb. Dat ben ik, en heel erg. Op een dag hoop ik dat ze in Nederland en in de bubbel die Oegstgeest heet allemaal, en niet maar een paar mensen, leren wat dankbaarheid is en hoe het is om keihard te moeten werken omdat je anders gewoonweg niet een hogere opleiding kunt volgen.
Dit wilde ik even met jullie delen. Jullie mogen me links noemen, opportunistisch, socialist, wat dan ook, maar dit is wel de waarheid, de wereld van vandaag. En die moeten mensen op gegeven moment onder ogen zien. Ik zeg niet dat mensen die wat meer te besteden hebben nooit mogen genieten van wat ze hebben, maar ze moeten het wel doen met de gedachte dat ze dankbaar zijn, want dat is nou niet altijd aan hun gedrag te zien.
donderdag 27 oktober 2011
Midterms: check!
Hi lieverds,
Even weer een kort berichtje in alle drukte die Lawrence University heet.
Ik heb net al mijn midterm exams achter de rug en tot nu toe zijn ze allemaal wel goed gegaan. Van Freshman Studies weet ik dat het heel goed is gegaan, ik had namelijk 46 van de 50 punten, een dikke A dus!! Ik had het echt totaal niet verwacht, want je moest een heel comparative essay schrijven en ook nog eens iets van 8 citaten uit de boeken die je gelezen had benoemen en analyseren. En dat was niet 1-2-3 makkelijk, je moest echt helemaal argumenteren waarom jouw analyse de juiste was.. best pittig dus. En ik kreeg gelukkig 20 minuten extra omdat Engels niet mijn eerste taal was! Heeft wel geholpen denk ik. De derde paper die ik voor dit vak moest inleveren was een soort herkansing maar ook weer niet, want het cijfer voor die paper verving niet het eerste cijfer. Anyways, voor de tweede paper had ik een C+, wel goed dus, maar voor de derde had ik 88 uit 100, wat betekent dat ik een dikke B+ heb! Ik had het echt totaal niet verwacht, vooral omdat ik het weekend waarin ik de paper moest inleveren best wel afgeleid was door andere dingen, maar misschien heeft dat ook wel weer geholpen.
Bij Spaans heb ik een toets gehad over twee hoofdstukken met voornamelijk de meeste regelmatige werkwoorden en een paar onregelmatige. Redelijk simpel dus. Had voor de toets 97 uit 100, netjes dus. Ik hoop echt dat ik tegen de kerst een aardig gesprekje kan voeren! De klas wordt steeds een beetje gezelliger en mijn klasgenoten zijn wat minder huiverig dus dat is wel fijn.
Voor Introduction to American Society I en English For Academic Purposes I hoefde ik geen midterm exams af te leggen, voor de laatste moest ik wel een portfolio aanleggen. En ik dacht dat ik na Schouten wel af was van alle stomme portfolio's, nee dus haha! Maar het helpt wel heel erg, we bespreken altijd alle lezingen/lectures nog een keertje na en ik heb nu in feite twee professoren die mijn schrijfwerk nakijken, wat natuurlijk heel erg fijn is. Voor de rest houdt ik een soort logboek bij van hoe ik meedoe in discussies in de lessen, verbeterpunten, punten die goed zijn gegaan, enzovoort. Heel nuttig dus!
Voor Introduction to American Society zijn we op een field trip geweest naar een van de high schools hier in Appleton. De stad heeft 3 high schools, West, East en North, waarvan West de oudste is. Mogen jullie raden wanneer die school opgericht is: 1938. Geloof je dat nou? Lawrence was er gewoon eerder dan de allereerste high school! Maar in ieder geval, het was heel interessant en het heeft me de Nederlandse middelbare heel erg doen waarderen haha. Laatstejaars in Amerika hebben zowat het hele jaar hetzelfde rooster met dezelfde vakken; ze hebben wel semesters, maar er verandert hooguit misschien een enkel vak. Wat wel goed is is dat ze hier helpen bij de lessen in het laatste lesuur van de dag. Mijn host, Zoe, sportte vooral heel veel: cross country in de herfst (volgens mij een soort veldlopen), basketbal in de winter en softbal in de lente! Echt ongelooflijke duizendpoten zijn het daar. Een ander meisje zat in de Student Government en hielp veel met dingen in en rond de school. De lessen waren wel een beetje hetzelfde zoals in Nederland, alleen hadden juist de leerlingen heel veel inbreng in plaats van de leraar. Bij een literature class moesten leerlingen bijvoorbeeld zelf beargumenteren waarom hun antwoord het beste was, en de lerares zei pas op het eind of het het goede antwoord was of niet.
Afgelopen weekend was het Reading Period, wat in principe gewoon betekent dat alle studenten vrij hebben (of nog moeten leren voor als ze nog midterms hebben) en dat de professoren al ons werk nakijken. De meeste mensen gaan dan naar huis (voor de geluksvogels dan, mensen uit de oostkust en westkust bleven gewoon op de campus). Zelf ben ik met een handjevol mensen van Lawrence International, de Russian Club en de Jazz Guitar Group naar Bjorklunden geweest, een soort extra stukje campus op 2 uur rijden van Appleton vandaan. Het terrein was van een stel met kinderen dat daar iedere zomer heenging, maar in de jaren 70 hebben ze het aan Lawrence gedoneerd, waardoor wij lekker daar kunnen uitrusten en heeeel lekker kunnen eten. Ik heb er echt gegeten en winterslaap gehouden als een malle, dus ik ben weer helemaal opgeladen. Het eten is weer even wat anders dan in het cafetaria hier. Het eten bij ons is heel vers en goed, begrijp me niet verkeerd, maar ze hebben hier blijkbaar nooit van het woord 'variatie' gehoord. Dus binnen 2 weken heb je wel zowat het hele arsenaal gehad. De chef op Bjorklunden was geweldig (alle kamers moesten om de beurt corvee doen voor het ontbijt, de lunch en het avondeten), een echte Bostonian met een zwaar Bostonian accent. Hilarisch! We zijn daar maar 3 daagjes geweest, dus afgelopen zondag moesten we helaas alweer terug. Gelukkig ga ik in de winter nog een keer met de College Democrats, dus het is niet de eerste en de laatste keer dat ik naar Bjorklunden mag!
Met roeien gaat het ook heel goed, ik ga dit weekend mijn allereerste roeiwedstrijd meemaken in Indianapolis, Indiana, in de acht! Gelukkig gaan er wel een paar vriendinnen van me ook mee, dan zit ik niet heel erg alleen of met hele onbekende mensen. Maandag heb ik in een 4 geroeid, wat heeeeel vet was. Op gegeven moment was iedereen helemaal synchroon met elkaar, en dat voelt echt heel apart! Het begint wel erg koud te worden, dus na het weekend van de roeiwedstrijd, of regatta zoals ze het hier noemen, is de roeitraining vooral indoor op de roeimachines. De roeimachines zijn ook heel leuk, maar ik zit persoonlijk toch het liefst lekker op het water met de wind en de natuur om me heen, die hier echt prachtig is. Gisteren heb ik een roeitraining gehad in de acht, en het was de eerste keer dat het echt goed ging, want daarvoor was het allemaal heel onregelmatig. Volgens mij roeiden we toen ook in de wedstrijd-opstelling, wat dan natuurlijk helemaal mooi is. Vandaag gaan we de boten op de trailers laden en een Spandex Mall Run doen, wat basically inhoudt dat we elasthaanbroeken moeten kopen, omdat dat veel chiller roeien is. En het houdt je ook nog eens een stuk warmer dan dat luchtige katoen.
Ik ben dinsdagavond naar een hele indrukwekkende presentatie geweest van Kevin Hines. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar deze man heeft zijn eigen zelfmoordpoging overleefd; hij sprong van de Golden Gate Bridge in San Francisco maar is gered door oplettende voorbijgangers. Het was echt heel erg interessant om zijn verhaal te horen en hoe mensen die denken aan zelfmoord over het algemeen die gevoelens krijgen en hoe je met die mensen moet omgaan. Ik dacht zelf altijd dat mensen heel bewust voor zelfmoord kozen en niet nadachten over de gevolgen daarvan, maar het blijkt dat mensen die zelfmoordgedachten hebben echt geen andere optie zien dan zelfmoord plegen. Ontzettend naar natuurlijk. Maar in ieder geval, Hines is een internationale gastspreker en hij promoot wat hij zelf noemt "The Art of Living Mentally Well", wat inhoudt dat mensen moeten zorgen dat ze niet alleen hun lichaam gezond houden, maar ook hun geest. Na de presentatie waren ik en een vriendin die mee was even heel erg down, vooral omdat ik zelf ook iemand verloren heb aan zelfmoord (geen bewuste, eerder door iets verschrikkelijks dat The Choking Game heet), zij het niet mijn directe familie maar een kind van vrienden die wij praktisch tot onze familie rekenen. Voortaan zal ik mensen die zich niet goed voelen of eruit zien alsof ze zich niet helemaal lekker voelen echt vragen hoe het met ze gaat, ookal zijn het volslagen vreemdelingen.
That's all for now, love and miss you all loads, see you soon!
Even weer een kort berichtje in alle drukte die Lawrence University heet.
Ik heb net al mijn midterm exams achter de rug en tot nu toe zijn ze allemaal wel goed gegaan. Van Freshman Studies weet ik dat het heel goed is gegaan, ik had namelijk 46 van de 50 punten, een dikke A dus!! Ik had het echt totaal niet verwacht, want je moest een heel comparative essay schrijven en ook nog eens iets van 8 citaten uit de boeken die je gelezen had benoemen en analyseren. En dat was niet 1-2-3 makkelijk, je moest echt helemaal argumenteren waarom jouw analyse de juiste was.. best pittig dus. En ik kreeg gelukkig 20 minuten extra omdat Engels niet mijn eerste taal was! Heeft wel geholpen denk ik. De derde paper die ik voor dit vak moest inleveren was een soort herkansing maar ook weer niet, want het cijfer voor die paper verving niet het eerste cijfer. Anyways, voor de tweede paper had ik een C+, wel goed dus, maar voor de derde had ik 88 uit 100, wat betekent dat ik een dikke B+ heb! Ik had het echt totaal niet verwacht, vooral omdat ik het weekend waarin ik de paper moest inleveren best wel afgeleid was door andere dingen, maar misschien heeft dat ook wel weer geholpen.
Bij Spaans heb ik een toets gehad over twee hoofdstukken met voornamelijk de meeste regelmatige werkwoorden en een paar onregelmatige. Redelijk simpel dus. Had voor de toets 97 uit 100, netjes dus. Ik hoop echt dat ik tegen de kerst een aardig gesprekje kan voeren! De klas wordt steeds een beetje gezelliger en mijn klasgenoten zijn wat minder huiverig dus dat is wel fijn.
Voor Introduction to American Society I en English For Academic Purposes I hoefde ik geen midterm exams af te leggen, voor de laatste moest ik wel een portfolio aanleggen. En ik dacht dat ik na Schouten wel af was van alle stomme portfolio's, nee dus haha! Maar het helpt wel heel erg, we bespreken altijd alle lezingen/lectures nog een keertje na en ik heb nu in feite twee professoren die mijn schrijfwerk nakijken, wat natuurlijk heel erg fijn is. Voor de rest houdt ik een soort logboek bij van hoe ik meedoe in discussies in de lessen, verbeterpunten, punten die goed zijn gegaan, enzovoort. Heel nuttig dus!
Voor Introduction to American Society zijn we op een field trip geweest naar een van de high schools hier in Appleton. De stad heeft 3 high schools, West, East en North, waarvan West de oudste is. Mogen jullie raden wanneer die school opgericht is: 1938. Geloof je dat nou? Lawrence was er gewoon eerder dan de allereerste high school! Maar in ieder geval, het was heel interessant en het heeft me de Nederlandse middelbare heel erg doen waarderen haha. Laatstejaars in Amerika hebben zowat het hele jaar hetzelfde rooster met dezelfde vakken; ze hebben wel semesters, maar er verandert hooguit misschien een enkel vak. Wat wel goed is is dat ze hier helpen bij de lessen in het laatste lesuur van de dag. Mijn host, Zoe, sportte vooral heel veel: cross country in de herfst (volgens mij een soort veldlopen), basketbal in de winter en softbal in de lente! Echt ongelooflijke duizendpoten zijn het daar. Een ander meisje zat in de Student Government en hielp veel met dingen in en rond de school. De lessen waren wel een beetje hetzelfde zoals in Nederland, alleen hadden juist de leerlingen heel veel inbreng in plaats van de leraar. Bij een literature class moesten leerlingen bijvoorbeeld zelf beargumenteren waarom hun antwoord het beste was, en de lerares zei pas op het eind of het het goede antwoord was of niet.
Afgelopen weekend was het Reading Period, wat in principe gewoon betekent dat alle studenten vrij hebben (of nog moeten leren voor als ze nog midterms hebben) en dat de professoren al ons werk nakijken. De meeste mensen gaan dan naar huis (voor de geluksvogels dan, mensen uit de oostkust en westkust bleven gewoon op de campus). Zelf ben ik met een handjevol mensen van Lawrence International, de Russian Club en de Jazz Guitar Group naar Bjorklunden geweest, een soort extra stukje campus op 2 uur rijden van Appleton vandaan. Het terrein was van een stel met kinderen dat daar iedere zomer heenging, maar in de jaren 70 hebben ze het aan Lawrence gedoneerd, waardoor wij lekker daar kunnen uitrusten en heeeel lekker kunnen eten. Ik heb er echt gegeten en winterslaap gehouden als een malle, dus ik ben weer helemaal opgeladen. Het eten is weer even wat anders dan in het cafetaria hier. Het eten bij ons is heel vers en goed, begrijp me niet verkeerd, maar ze hebben hier blijkbaar nooit van het woord 'variatie' gehoord. Dus binnen 2 weken heb je wel zowat het hele arsenaal gehad. De chef op Bjorklunden was geweldig (alle kamers moesten om de beurt corvee doen voor het ontbijt, de lunch en het avondeten), een echte Bostonian met een zwaar Bostonian accent. Hilarisch! We zijn daar maar 3 daagjes geweest, dus afgelopen zondag moesten we helaas alweer terug. Gelukkig ga ik in de winter nog een keer met de College Democrats, dus het is niet de eerste en de laatste keer dat ik naar Bjorklunden mag!
Met roeien gaat het ook heel goed, ik ga dit weekend mijn allereerste roeiwedstrijd meemaken in Indianapolis, Indiana, in de acht! Gelukkig gaan er wel een paar vriendinnen van me ook mee, dan zit ik niet heel erg alleen of met hele onbekende mensen. Maandag heb ik in een 4 geroeid, wat heeeeel vet was. Op gegeven moment was iedereen helemaal synchroon met elkaar, en dat voelt echt heel apart! Het begint wel erg koud te worden, dus na het weekend van de roeiwedstrijd, of regatta zoals ze het hier noemen, is de roeitraining vooral indoor op de roeimachines. De roeimachines zijn ook heel leuk, maar ik zit persoonlijk toch het liefst lekker op het water met de wind en de natuur om me heen, die hier echt prachtig is. Gisteren heb ik een roeitraining gehad in de acht, en het was de eerste keer dat het echt goed ging, want daarvoor was het allemaal heel onregelmatig. Volgens mij roeiden we toen ook in de wedstrijd-opstelling, wat dan natuurlijk helemaal mooi is. Vandaag gaan we de boten op de trailers laden en een Spandex Mall Run doen, wat basically inhoudt dat we elasthaanbroeken moeten kopen, omdat dat veel chiller roeien is. En het houdt je ook nog eens een stuk warmer dan dat luchtige katoen.
Ik ben dinsdagavond naar een hele indrukwekkende presentatie geweest van Kevin Hines. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar deze man heeft zijn eigen zelfmoordpoging overleefd; hij sprong van de Golden Gate Bridge in San Francisco maar is gered door oplettende voorbijgangers. Het was echt heel erg interessant om zijn verhaal te horen en hoe mensen die denken aan zelfmoord over het algemeen die gevoelens krijgen en hoe je met die mensen moet omgaan. Ik dacht zelf altijd dat mensen heel bewust voor zelfmoord kozen en niet nadachten over de gevolgen daarvan, maar het blijkt dat mensen die zelfmoordgedachten hebben echt geen andere optie zien dan zelfmoord plegen. Ontzettend naar natuurlijk. Maar in ieder geval, Hines is een internationale gastspreker en hij promoot wat hij zelf noemt "The Art of Living Mentally Well", wat inhoudt dat mensen moeten zorgen dat ze niet alleen hun lichaam gezond houden, maar ook hun geest. Na de presentatie waren ik en een vriendin die mee was even heel erg down, vooral omdat ik zelf ook iemand verloren heb aan zelfmoord (geen bewuste, eerder door iets verschrikkelijks dat The Choking Game heet), zij het niet mijn directe familie maar een kind van vrienden die wij praktisch tot onze familie rekenen. Voortaan zal ik mensen die zich niet goed voelen of eruit zien alsof ze zich niet helemaal lekker voelen echt vragen hoe het met ze gaat, ookal zijn het volslagen vreemdelingen.
That's all for now, love and miss you all loads, see you soon!
dinsdag 4 oktober 2011
J'eat?
Hey y'aaaall,
Deze begroeting is nou niet typisch voor Wisconsin, meer voor het zuiden, maar wat maakt het ook uit. De derde week van de lessen is nu bezig en ik heb echt druk! Ik moet rennen van roeien naar les, naar huiswerk, naar College Democrats, en tussendoor ook nog eens proberen wat eten binnen te krijgen. Maar ik vind het niet erg om het druk te hebben, want dan verval ik niet in heimwee. Ik mis thuis wel een beetje, maar niet heel erg. Het zijn vooral de simpele dingen, zoals overal heen kunnen fietsen, hagelslag, beschuit, LEKKERE kaas en het Nederlands. Ik mis het gewoon zelfs om Nederlands te kunnen praten! Ik spreek mijn ouders wel bijna iedere dag, maar toch, mijn Nederlands gaat achteruit en ik vind het sowieso fijn om het te spreken. Het fijne is dat ik hier ongestoord, als ik heeeeel erg boos ben, lekker even in het Nederlands kan schelden, wat ik nog niet heb gedaan eigenlijk. Even een update over het wel en wee in mijn lessen:
Freshman Studies: heel leuk, veel discussie, ik word wel gek af en toe van het lees- en schrijfwerk, terwijl het wel heel interessant is. Ik heb onlangs mijn tweede paper moeten inleveren, wat een groter succes was dan mijn eerste paper, waarvoor ik een D had. Ik was te enthousiast met quotes gebruiken en ik wist niet dat een 'paper' hetzelfde is als wat wij in Nederland een 'essay' zouden noemen. Maar dat is nu ook weer uit de lucht, dus ik heb een stuk relaxter aan mijn paper kunnen werken. Ik moet nog wel heel erg leren plannen, helaas, ik had hem nog maar net op tijd in kunnen leveren. Gelukkig mogen we hem weer aanpassen en nog eens inleveren dit keer, want ik had nou niet het gevoel dat ik alles had gezegd wat ik wilde zeggen! We hebben The Return of Martin Guerre gelezen van Natalie Zemon Davis, best wel interessant boek maar niet helemaal mijn favoriete schrijfstijl, en we hebben Shakespeare's The Tempest gelezen, wat veel leuker en interessanter was! Best wel een grappig stuk en ook wel leuk om te zien hoe ze in die tijd dachten over mensen die niet konden lezen en schrijven of mensen die niet dezelfde taal als zij spreken. Er is onlangs een verfilming uitgekomen van het stuk met Helen Mirren in de hoofdrol, dus ik ga binnenkort maar even kijken! Next one coming up is The Republic (Nederlandse titel is "de Staat" of "Politeia" in het oud-Grieks) van Plato, ik ben benieuwd..
Voor Spaans ging het allemaal wel van een leien dakje voor mijn eerste exam, ik had 99% gescoord, ik weet niet of het dan een A of een A+ is, maar dat zie ik dan wel weer. En als je je afvraagt waar die ene procent is gebleven, ik had een klein foutje met een werkwoordsvorm gemaakt! Maar dat vind ik niet zo erg, het is tenslotte 99%! We leren nu alle getallen en de twee verschillende vormen van 'zijn': 'ser' en 'estar'. Het gebruik is nog een beetje ingewikkeld maar dat komt wel denk ik. Ik zit in de klas met vooral jongens, ik ben gewend aan klassen waarin meisjes in de meerderheid zijn dus dit was wel even wennen. De meeste jongens zijn American Football spelers, dus niet echt slim en enorm breed. Het is een wonder dat die mensen door de deur passen. Mijn Spaanse accent is trouwens beter dan dat van de anderen, wat me verbaasde, want er zitten hier in Amerika toch wel heel veel Hispanics, dan moeten ze dat accent toch inmiddels wel een beetje kunnen :P mijn lerares is heel aardig, ze komt uit Madrid en is echt typisch Spaans: emotioneel over alles, drukke handgebaren, ze ratelt meer dan dat ze praat, en ze is heel gemakkelijk met alles. We hebben tot nu toe nog geen quizzes gehad, vooral veel lol met proberen Spaans te praten.
Voor Introduction to American Society gaan we op 11 oktober op een field trip, heel leuk! We gaan naar een typische high school, om een beetje te neuzen bij Amerikaanse middelbare scholieren. We moeten ziek vroeg op staan, want we moeten om 10 over half 7 al de bus daar naartoe nemen. En de lunch kost daar maar 5 dollar, ik kreeg al nachtmerries van hamburgers, friet en van het vet druipende chicken wings. Het eten bij mij is heel goed, wel weinig variatie. Ik probeer wel zoveel mogelijk af te wisselen, dwz de ene dag pizza, de andere dag alleen salade, weer een andere keer pasta of rijst, enz. de pizza hier is heel goed, geen vieze dikke zompige bodem maar echt chille steenovendingen.
Bij English For Academic Purposes moeten we vooral een portfolio bijhouden van waar we graag aan willen werken om onze vaardigheden te verbeteren. Ik ga vooral werken aan schrijven, handige manieren om snel aantekeningen te maken en aan discussies in de klas, omdat ik dat hier af en toe best moeilijk vind. Ik probeer wel iedere les een goede opmerking te maken, al is het maar eentje. Is mijn hele dag ook weer goed :) laatst had mijn professor een quote uit The Tempest die ik had uitgekozen ook uitgekozen om te bespreken in de klas, ik denk omdat ik gewoon een hele goede en interessante had uitgekozen, muwahahaha!
Roeien is geweldig, ik was al een beetje afgevallen omdat ik hier eigenlijk geen tijd heb om te snoepen en nu val ik nog meer af door het roeien. Je voelt echt je hele lichaam als je geroeid hebt, je armen, je kont, je benen, zelfs je rugspieren. Soms voel je spieren waarvan je dacht dat je die niet had, dus wel! De mensen in het team zijn heel aardig en mijn coaches zijn heel aardig, ik denk dat Daniel, de hoofdcoach, iets van 26 of 27 is (brede kerel, lang, best wel typisch amerikaans eigenlijk) en Kate, de assistent-coach, 28 ofzo. Je krijgt continu complimenten over hoe goed je alles doet, ze prijzen je over alles de hemel in. Wat wel fijn is, als je denk dat je het bagger hebt gedaan die dag en misschien op de verkeerde manier je roeispaan in het water hebt liggen. De College Democrats kan ik nog niet zoveel over zeggen, daarvoor ben ik nog maar naar 1 meeting geweest, we gaan iedere week een politieke discussie houden, en waarschijnlijk campagne voeren voor de lokale politici hier en voorlichting geven over stemmen tijdens de voorverkiezingen voor de Democraten in 2012. Hopelijk mogen we ook iets mini-achtigs doen voor Obama, want daar hoopte ik eigenlijk op.
Afgelopen vrijdag hadden we een soort herfstgala, wat op zich wel oke was, maar niet denderend. Het begon al om 9 uur en ze stopten om 1 uur, terwijl ik gewend ben aan de Rijnlandse gala's die van 10 tot 3 doorgingen! De feestjes hier zijn gezellig, maar ze passen wel op dat ze niet gepakt worden met alcohol, want als je gepakt wordt krijg je een boete van 200 dollar, en als iemand van 21 of ouder je aan alcohol helpt riskeert diegene een boete van 800 dollar. En je moet naar een psycholoog gaan om je alchoholproblemen te bespreken en naar de rechter. Niet erg plezant dus. Heb helaas nog geen beerpong gespeeld, moet toch wel even binnenkort gaan gebeuren.
Ik hoop jullie voldoende geupdate te hebben, mail me alsjeblieft als je verveelt, ik wil wel bijblijven met het Nederlandse studentenleven natuurlijk!
Veel liefs,
Hannah
Deze begroeting is nou niet typisch voor Wisconsin, meer voor het zuiden, maar wat maakt het ook uit. De derde week van de lessen is nu bezig en ik heb echt druk! Ik moet rennen van roeien naar les, naar huiswerk, naar College Democrats, en tussendoor ook nog eens proberen wat eten binnen te krijgen. Maar ik vind het niet erg om het druk te hebben, want dan verval ik niet in heimwee. Ik mis thuis wel een beetje, maar niet heel erg. Het zijn vooral de simpele dingen, zoals overal heen kunnen fietsen, hagelslag, beschuit, LEKKERE kaas en het Nederlands. Ik mis het gewoon zelfs om Nederlands te kunnen praten! Ik spreek mijn ouders wel bijna iedere dag, maar toch, mijn Nederlands gaat achteruit en ik vind het sowieso fijn om het te spreken. Het fijne is dat ik hier ongestoord, als ik heeeeel erg boos ben, lekker even in het Nederlands kan schelden, wat ik nog niet heb gedaan eigenlijk. Even een update over het wel en wee in mijn lessen:
Freshman Studies: heel leuk, veel discussie, ik word wel gek af en toe van het lees- en schrijfwerk, terwijl het wel heel interessant is. Ik heb onlangs mijn tweede paper moeten inleveren, wat een groter succes was dan mijn eerste paper, waarvoor ik een D had. Ik was te enthousiast met quotes gebruiken en ik wist niet dat een 'paper' hetzelfde is als wat wij in Nederland een 'essay' zouden noemen. Maar dat is nu ook weer uit de lucht, dus ik heb een stuk relaxter aan mijn paper kunnen werken. Ik moet nog wel heel erg leren plannen, helaas, ik had hem nog maar net op tijd in kunnen leveren. Gelukkig mogen we hem weer aanpassen en nog eens inleveren dit keer, want ik had nou niet het gevoel dat ik alles had gezegd wat ik wilde zeggen! We hebben The Return of Martin Guerre gelezen van Natalie Zemon Davis, best wel interessant boek maar niet helemaal mijn favoriete schrijfstijl, en we hebben Shakespeare's The Tempest gelezen, wat veel leuker en interessanter was! Best wel een grappig stuk en ook wel leuk om te zien hoe ze in die tijd dachten over mensen die niet konden lezen en schrijven of mensen die niet dezelfde taal als zij spreken. Er is onlangs een verfilming uitgekomen van het stuk met Helen Mirren in de hoofdrol, dus ik ga binnenkort maar even kijken! Next one coming up is The Republic (Nederlandse titel is "de Staat" of "Politeia" in het oud-Grieks) van Plato, ik ben benieuwd..
Voor Spaans ging het allemaal wel van een leien dakje voor mijn eerste exam, ik had 99% gescoord, ik weet niet of het dan een A of een A+ is, maar dat zie ik dan wel weer. En als je je afvraagt waar die ene procent is gebleven, ik had een klein foutje met een werkwoordsvorm gemaakt! Maar dat vind ik niet zo erg, het is tenslotte 99%! We leren nu alle getallen en de twee verschillende vormen van 'zijn': 'ser' en 'estar'. Het gebruik is nog een beetje ingewikkeld maar dat komt wel denk ik. Ik zit in de klas met vooral jongens, ik ben gewend aan klassen waarin meisjes in de meerderheid zijn dus dit was wel even wennen. De meeste jongens zijn American Football spelers, dus niet echt slim en enorm breed. Het is een wonder dat die mensen door de deur passen. Mijn Spaanse accent is trouwens beter dan dat van de anderen, wat me verbaasde, want er zitten hier in Amerika toch wel heel veel Hispanics, dan moeten ze dat accent toch inmiddels wel een beetje kunnen :P mijn lerares is heel aardig, ze komt uit Madrid en is echt typisch Spaans: emotioneel over alles, drukke handgebaren, ze ratelt meer dan dat ze praat, en ze is heel gemakkelijk met alles. We hebben tot nu toe nog geen quizzes gehad, vooral veel lol met proberen Spaans te praten.
Voor Introduction to American Society gaan we op 11 oktober op een field trip, heel leuk! We gaan naar een typische high school, om een beetje te neuzen bij Amerikaanse middelbare scholieren. We moeten ziek vroeg op staan, want we moeten om 10 over half 7 al de bus daar naartoe nemen. En de lunch kost daar maar 5 dollar, ik kreeg al nachtmerries van hamburgers, friet en van het vet druipende chicken wings. Het eten bij mij is heel goed, wel weinig variatie. Ik probeer wel zoveel mogelijk af te wisselen, dwz de ene dag pizza, de andere dag alleen salade, weer een andere keer pasta of rijst, enz. de pizza hier is heel goed, geen vieze dikke zompige bodem maar echt chille steenovendingen.
Bij English For Academic Purposes moeten we vooral een portfolio bijhouden van waar we graag aan willen werken om onze vaardigheden te verbeteren. Ik ga vooral werken aan schrijven, handige manieren om snel aantekeningen te maken en aan discussies in de klas, omdat ik dat hier af en toe best moeilijk vind. Ik probeer wel iedere les een goede opmerking te maken, al is het maar eentje. Is mijn hele dag ook weer goed :) laatst had mijn professor een quote uit The Tempest die ik had uitgekozen ook uitgekozen om te bespreken in de klas, ik denk omdat ik gewoon een hele goede en interessante had uitgekozen, muwahahaha!
Roeien is geweldig, ik was al een beetje afgevallen omdat ik hier eigenlijk geen tijd heb om te snoepen en nu val ik nog meer af door het roeien. Je voelt echt je hele lichaam als je geroeid hebt, je armen, je kont, je benen, zelfs je rugspieren. Soms voel je spieren waarvan je dacht dat je die niet had, dus wel! De mensen in het team zijn heel aardig en mijn coaches zijn heel aardig, ik denk dat Daniel, de hoofdcoach, iets van 26 of 27 is (brede kerel, lang, best wel typisch amerikaans eigenlijk) en Kate, de assistent-coach, 28 ofzo. Je krijgt continu complimenten over hoe goed je alles doet, ze prijzen je over alles de hemel in. Wat wel fijn is, als je denk dat je het bagger hebt gedaan die dag en misschien op de verkeerde manier je roeispaan in het water hebt liggen. De College Democrats kan ik nog niet zoveel over zeggen, daarvoor ben ik nog maar naar 1 meeting geweest, we gaan iedere week een politieke discussie houden, en waarschijnlijk campagne voeren voor de lokale politici hier en voorlichting geven over stemmen tijdens de voorverkiezingen voor de Democraten in 2012. Hopelijk mogen we ook iets mini-achtigs doen voor Obama, want daar hoopte ik eigenlijk op.
Afgelopen vrijdag hadden we een soort herfstgala, wat op zich wel oke was, maar niet denderend. Het begon al om 9 uur en ze stopten om 1 uur, terwijl ik gewend ben aan de Rijnlandse gala's die van 10 tot 3 doorgingen! De feestjes hier zijn gezellig, maar ze passen wel op dat ze niet gepakt worden met alcohol, want als je gepakt wordt krijg je een boete van 200 dollar, en als iemand van 21 of ouder je aan alcohol helpt riskeert diegene een boete van 800 dollar. En je moet naar een psycholoog gaan om je alchoholproblemen te bespreken en naar de rechter. Niet erg plezant dus. Heb helaas nog geen beerpong gespeeld, moet toch wel even binnenkort gaan gebeuren.
Ik hoop jullie voldoende geupdate te hebben, mail me alsjeblieft als je verveelt, ik wil wel bijblijven met het Nederlandse studentenleven natuurlijk!
Veel liefs,
Hannah
woensdag 14 september 2011
The Lawrence Life
Hi honeypumpkins,
Ik zit nu meer dan 1,5 week hier en het is geweldig! Voor mij duurde de Welcome Week te lang, ik kon echt niet wachten tot de lessen begonnen. Hier is een klein filmpje van wat er onder andere te doen was: http://www.youtube.com/watch?v=NfIOXd9xWvs&feature=channel_video_title .Eerst waren alleen de RLA's (Residence Life Advisors, een soort vraagbaak in alle residence halls op alle verdiepingen) en de internationale studenten op de campus, wat wel chill was, want er waren toen nog geen ellenlange rijen in de cafetaria enzo. Aan de andere kant is er veel meer te doen nu alle Amerikanen ook op de campus zijn. Onze groep is niet zo groot vind ik, ik denk 50 of 60 mensen op 1600 studenten voor het hele College. Dat maakt het ook weer gezellig, iedereen kent elkaar wel en we kunnen goed met elkaar opschieten. Momenteel ga ik veel om met een Russisch meisje, een Canadees meisje (Quebecois om precies te zijn), twee Japanse meisjes, een Peruaans meisje, een meisje uit Botswana en een hele grappige Griekse homo. Ik heb trouwens nog nooit zo veel homo's bij elkaar gezien (ik ben nog nooit naar de Gay Pride geweest nee), vergeleken met het Rijnlands lopen hier meer (openlijk) homoseksuelen rond. Het is wel heel leuk, want als je genoeg hebt van je girl friends kan je gewoon kletsen met een jongen zonder je opgelaten te voelen :) en ik blijk in HET party-dorm van de campus te zitten samen met een ander upperclass dorm, omdat in mijn dorm vooral sporters zitten (en dus ook hotte basketballers/footballers/baseballers/soccerplayers/tennisplayers). Ik zit gelukkig op de rustigste verdieping, dus als ik van een feestje van de bovenste verdieping kom kan ik chill pitten. En er is dus ook geen gedoe op mijn verdieping :) Mijn roommate is heel aardig, we hebben best veel gemeen en we lunchen vaak samen. De andere party residence hall is Hiett Hall, een spliksplinternieuw gebouw met chille appartementen en eerder gedeelde badkamers dan een gemeenschappelijke badkamer voor een hele verdieping. Onze hall heeft een badkamer uit de vorige eeuw, maar ze zijn bezig met restauraties dus waarschijnlijk zullen de mensen die hier volgend jaar wonen het wat beter hebben qua sanitair. Weer een andere residence hall heeft de bijnaam The Tower of Purity, omdat het een soort toren is met veel verdiepingen en niemand daar drugs gebruikt, rookt of drinkt. Voor het eerste gedeelte van de winter break ga ik ook met haar en het Russische meisje mee naar New Hampshire, waar ze vandaan komt. En in december kom ik gezellig naar Nederland, so watch out for me!! :D
De lessen waren eerst wel heel erg wennen omdat ze alles in het Engels doen, en ik heb al een paar keer gehad dat ik out of the blue Nederlands begon te brabbelen tegen iemand, die vervolgens mij aankeek alsof ik iets had gerookt ofzo. De eerste les die ik had was Freshman Studies, een vak dat ons een inleiding geeft in hoe de Liberal Arts in elkaar zitten, hoe je kritisch leert nadenken, goed leert schrijven en goed leert argumenteren. Ik kan heel kritisch zijn, en ik vond het wel fijn dat ik eindelijk echt gewoon hardop mocht zeggen dat ik iets niet logisch vond klinken of dat iemands punt nergens over ging gnagnagna :p Ik moet wel meteen aan de bak, gister een college en maandag moet ik een paper schrijven over een boek dat we hebben moeten lezen. Ben alsnog de hardcore Latijnlessen van afgelopen jaar heel erg dankbaar, want in het college moest je gewoon superhard concentreren en op tempo proberen te blijven met je notities, net zoals bij Latijn! Het boek dat we moesten lezen vond ik op het eerste gezicht oersaai, maar als je de diepere lagen ziet is het eigenlijk een heel interessant boek. We gaan dit trimester o.a. nog The Tempest van Shakespeare en The Republic van Plato lezen.
Naast Freshman Studies, wat ik eerst eigenlijk geeneens mocht kiezen omdat ik hier maar voor een jaar was, maar via een zijweggetje toch mocht kiezen, heb ik gekozen voor Spaans, English For Academic Purposes I en Intro To American Society I. Bij Spaans zijn we begonnen met de basic dingen als 'hola' , 'que tal', 'como te llamas', etc. het is echt een droom die voor me uitkomt om Spaans te leren, ik wilde het al heel lang dus ik zit iedere les te stuiteren, ookal doen we niks bijzonders :p ik hoop dat ik tegen de kerst een behoorlijk gesprek kan voeren :)
Bij English For Academic Purposes I hoop ik een beetje mijn schrijfvaardigheden te verbeteren, want ik heb nou niet echt de beste essay-lessen gehad bij meneer Schouten *kuchkuch*... voor de rest kan je daar al je andere vaardigheden een beetje opkrikken, superhandig! De meeste van mijn vrienden zitten ook in die les dus het is heel gezellig :) Intro To American Society I houdt in dat je leert over de Amerikaanse cultuur, zowel academisch als persoonlijk. Op het eerste gezicht denk je dat er niet zo heel veel verschillen zijn tussen de Nederlandse en de Amerikaanse cultuur, maar dat is echt niet zo! In Amerika maken ze bijna nooit onderscheid tussen vrienden en kennissen, dus iemand die ze 3 minuten geleden hebben leren kennen noemen ze al hun 'friend'. Daarnaast hebben ze ook 'compartmentalized friends', wat inhoudt dat ze vrienden hebben voor bijvoorbeeld hun sportteam, hun boekenclub, hun werk, hun vrije tijd, enz. Wij hebben dat ook, maar ik denk niet dat we zo extreem zijn dat al onze vrienden elkaar nooit zullen ontmoeten. De academische cultuur is ook heel anders, ze willen hier juist dat je je mond opentrekt en je laat horen in de les. Bij Freshman Studies is 'class participation' zelfs 35% van mijn hele cijfer! Ik ben best stil in de les vind ik zelf, dus ik moet echt moeite doen om een goede opmerking te maken of mee te doen met een discussie. Je wordt hier niet raar aangekeken als je je hand opsteekt of een goede opmerking maakt, je bent geen 'nerd' of iets wat daarop lijkt, er wordt dan echt tegen je opgekeken. Ze gaan je eerder irritant vinden als je wel veel opmerkingen maakt, maar geen zinnige of opmerkingen met inhoud.
Vrijdag is de Activities Fair hier op de campus, waar alle clubs die op de uni bestaan komen om henzelf te promoten. Ik denk dat ik bij de College Democrats wil gaan, zodat ik hopelijk een beetje kan helpen met een campagne voor Obama ofzo, ookal is het maar heel klein. Daarnaast ben ik automatisch lid van Lawrence International, de internationale studentenvereniging hier, maar dan zonder bier en ontgroeningen. De ontgroeningen en het bier vind je bij de fraternities en sororities, we hebben er geloof ik een stuk of 6 bij elkaar. Verder ga ik met een vriendin een Sign Language Club proberen op te starten, om Engelse gebarentaal te leren en mensen te leren over de dovencultuur. De reden hiervoor is dat er in ons jaar een praktisch doof meisje zit dat bij twee vrienden van mij in een les zit, en altijd een gebarentolk bij zich heeft. Hopelijk zijn er veel mensen geinteresseerd, want we kunnen best veel geld krijgen van de universiteit voor boeken en andere activiteiten. Er zitten hier trouwens heel veel die-hard Harry Potter fans, ik ben iedere dag wel iemand tegengekomen die alle boeken heeft gelezen, alle films thuis heeft inclusief speciale edities en alle teksten uit de films uit zijn/haar hoofd weet. Daarom is er hier een Human Quidditch Club, which is basically several people running around with broomsticks and one moron in a yellow spandex suit serving as a Golden Snitch :P
Tot over een tijdje!
Dikke zoen, Hannah
Ik zit nu meer dan 1,5 week hier en het is geweldig! Voor mij duurde de Welcome Week te lang, ik kon echt niet wachten tot de lessen begonnen. Hier is een klein filmpje van wat er onder andere te doen was: http://www.youtube.com/watch?v=NfIOXd9xWvs&feature=channel_video_title .Eerst waren alleen de RLA's (Residence Life Advisors, een soort vraagbaak in alle residence halls op alle verdiepingen) en de internationale studenten op de campus, wat wel chill was, want er waren toen nog geen ellenlange rijen in de cafetaria enzo. Aan de andere kant is er veel meer te doen nu alle Amerikanen ook op de campus zijn. Onze groep is niet zo groot vind ik, ik denk 50 of 60 mensen op 1600 studenten voor het hele College. Dat maakt het ook weer gezellig, iedereen kent elkaar wel en we kunnen goed met elkaar opschieten. Momenteel ga ik veel om met een Russisch meisje, een Canadees meisje (Quebecois om precies te zijn), twee Japanse meisjes, een Peruaans meisje, een meisje uit Botswana en een hele grappige Griekse homo. Ik heb trouwens nog nooit zo veel homo's bij elkaar gezien (ik ben nog nooit naar de Gay Pride geweest nee), vergeleken met het Rijnlands lopen hier meer (openlijk) homoseksuelen rond. Het is wel heel leuk, want als je genoeg hebt van je girl friends kan je gewoon kletsen met een jongen zonder je opgelaten te voelen :) en ik blijk in HET party-dorm van de campus te zitten samen met een ander upperclass dorm, omdat in mijn dorm vooral sporters zitten (en dus ook hotte basketballers/footballers/baseballers/soccerplayers/tennisplayers). Ik zit gelukkig op de rustigste verdieping, dus als ik van een feestje van de bovenste verdieping kom kan ik chill pitten. En er is dus ook geen gedoe op mijn verdieping :) Mijn roommate is heel aardig, we hebben best veel gemeen en we lunchen vaak samen. De andere party residence hall is Hiett Hall, een spliksplinternieuw gebouw met chille appartementen en eerder gedeelde badkamers dan een gemeenschappelijke badkamer voor een hele verdieping. Onze hall heeft een badkamer uit de vorige eeuw, maar ze zijn bezig met restauraties dus waarschijnlijk zullen de mensen die hier volgend jaar wonen het wat beter hebben qua sanitair. Weer een andere residence hall heeft de bijnaam The Tower of Purity, omdat het een soort toren is met veel verdiepingen en niemand daar drugs gebruikt, rookt of drinkt. Voor het eerste gedeelte van de winter break ga ik ook met haar en het Russische meisje mee naar New Hampshire, waar ze vandaan komt. En in december kom ik gezellig naar Nederland, so watch out for me!! :D
De lessen waren eerst wel heel erg wennen omdat ze alles in het Engels doen, en ik heb al een paar keer gehad dat ik out of the blue Nederlands begon te brabbelen tegen iemand, die vervolgens mij aankeek alsof ik iets had gerookt ofzo. De eerste les die ik had was Freshman Studies, een vak dat ons een inleiding geeft in hoe de Liberal Arts in elkaar zitten, hoe je kritisch leert nadenken, goed leert schrijven en goed leert argumenteren. Ik kan heel kritisch zijn, en ik vond het wel fijn dat ik eindelijk echt gewoon hardop mocht zeggen dat ik iets niet logisch vond klinken of dat iemands punt nergens over ging gnagnagna :p Ik moet wel meteen aan de bak, gister een college en maandag moet ik een paper schrijven over een boek dat we hebben moeten lezen. Ben alsnog de hardcore Latijnlessen van afgelopen jaar heel erg dankbaar, want in het college moest je gewoon superhard concentreren en op tempo proberen te blijven met je notities, net zoals bij Latijn! Het boek dat we moesten lezen vond ik op het eerste gezicht oersaai, maar als je de diepere lagen ziet is het eigenlijk een heel interessant boek. We gaan dit trimester o.a. nog The Tempest van Shakespeare en The Republic van Plato lezen.
Naast Freshman Studies, wat ik eerst eigenlijk geeneens mocht kiezen omdat ik hier maar voor een jaar was, maar via een zijweggetje toch mocht kiezen, heb ik gekozen voor Spaans, English For Academic Purposes I en Intro To American Society I. Bij Spaans zijn we begonnen met de basic dingen als 'hola' , 'que tal', 'como te llamas', etc. het is echt een droom die voor me uitkomt om Spaans te leren, ik wilde het al heel lang dus ik zit iedere les te stuiteren, ookal doen we niks bijzonders :p ik hoop dat ik tegen de kerst een behoorlijk gesprek kan voeren :)
Bij English For Academic Purposes I hoop ik een beetje mijn schrijfvaardigheden te verbeteren, want ik heb nou niet echt de beste essay-lessen gehad bij meneer Schouten *kuchkuch*... voor de rest kan je daar al je andere vaardigheden een beetje opkrikken, superhandig! De meeste van mijn vrienden zitten ook in die les dus het is heel gezellig :) Intro To American Society I houdt in dat je leert over de Amerikaanse cultuur, zowel academisch als persoonlijk. Op het eerste gezicht denk je dat er niet zo heel veel verschillen zijn tussen de Nederlandse en de Amerikaanse cultuur, maar dat is echt niet zo! In Amerika maken ze bijna nooit onderscheid tussen vrienden en kennissen, dus iemand die ze 3 minuten geleden hebben leren kennen noemen ze al hun 'friend'. Daarnaast hebben ze ook 'compartmentalized friends', wat inhoudt dat ze vrienden hebben voor bijvoorbeeld hun sportteam, hun boekenclub, hun werk, hun vrije tijd, enz. Wij hebben dat ook, maar ik denk niet dat we zo extreem zijn dat al onze vrienden elkaar nooit zullen ontmoeten. De academische cultuur is ook heel anders, ze willen hier juist dat je je mond opentrekt en je laat horen in de les. Bij Freshman Studies is 'class participation' zelfs 35% van mijn hele cijfer! Ik ben best stil in de les vind ik zelf, dus ik moet echt moeite doen om een goede opmerking te maken of mee te doen met een discussie. Je wordt hier niet raar aangekeken als je je hand opsteekt of een goede opmerking maakt, je bent geen 'nerd' of iets wat daarop lijkt, er wordt dan echt tegen je opgekeken. Ze gaan je eerder irritant vinden als je wel veel opmerkingen maakt, maar geen zinnige of opmerkingen met inhoud.
Vrijdag is de Activities Fair hier op de campus, waar alle clubs die op de uni bestaan komen om henzelf te promoten. Ik denk dat ik bij de College Democrats wil gaan, zodat ik hopelijk een beetje kan helpen met een campagne voor Obama ofzo, ookal is het maar heel klein. Daarnaast ben ik automatisch lid van Lawrence International, de internationale studentenvereniging hier, maar dan zonder bier en ontgroeningen. De ontgroeningen en het bier vind je bij de fraternities en sororities, we hebben er geloof ik een stuk of 6 bij elkaar. Verder ga ik met een vriendin een Sign Language Club proberen op te starten, om Engelse gebarentaal te leren en mensen te leren over de dovencultuur. De reden hiervoor is dat er in ons jaar een praktisch doof meisje zit dat bij twee vrienden van mij in een les zit, en altijd een gebarentolk bij zich heeft. Hopelijk zijn er veel mensen geinteresseerd, want we kunnen best veel geld krijgen van de universiteit voor boeken en andere activiteiten. Er zitten hier trouwens heel veel die-hard Harry Potter fans, ik ben iedere dag wel iemand tegengekomen die alle boeken heeft gelezen, alle films thuis heeft inclusief speciale edities en alle teksten uit de films uit zijn/haar hoofd weet. Daarom is er hier een Human Quidditch Club, which is basically several people running around with broomsticks and one moron in a yellow spandex suit serving as a Golden Snitch :P
Tot over een tijdje!
Dikke zoen, Hannah
zaterdag 3 september 2011
Laatste nachtje!
Hi lieve allemaal,
Het is alweer een tijdje geleden dat ik geupdate heb, dus ik zal proberen het een beetje kort te houden ()=)
Na Chicago zijn we naar Door County gegaan, een soort waddeneilanden-gebied in noordoost Wisconsin, maar dan op een schiereiland. De meeste mensen in Wisconsin gaan hier naartoe op vakantie, omdat het zo dichtbij ligt, voor de natuur en omdat je er veel dingen buiten kan doen. Wij zaten in Jacksonport, kennelijk het rustigste stuk van het schiereiland, wat ook betekende dat we GEEN bereik en bijna GEEN internet hadden -.- maar aan de andere kant zat een leuker plaatsje, Egg Harbor (genoemd naar een jaarlijks terugkerend eierengevecht, geniaal), waar je WEL bereik had en WEL internet :p er liepen ook wel wat sjiekere mensen rond, dus waarschijnlijk kwamen de wat rijkeren daarheen ofzo. Daar lekker gerelaxt en veel zitten niksen, omdat Chicago uiteindelijk vrij druk was. Maar dat betekent niet dat ik daar niet ooit zou willen wonen :D
Na Door County zijn we naar Madison gereden, waar Amerikaanse vrienden van ons wonen. Het is de hoofdstad van Wisconsin en ligt op 2 uur rijden van mij vandaan, en ik ben al uitgenodigd om daar een keer een weekend te logeren, wat ik zeker ga doen, als ik genoeg heb van de drukte hier op de campus en rustig wil studeren. Ze wonen aan een van de twee meren waar Madison aan ligt, echt supermooi! Helaas gaan ze in de lente verhuizen naar ergens anders, omdat ze al wat ouder worden (lees 64, de man ziet eruit als 55 en nee hij verft niet zijn haar, rent 1x per week een halve marathon o.0) en het huis voor hen te groot wordt. In Madison zit een locatie van The University of Wisconsin, die heel goed aangeschreven staat en waar in eigenlijk naartoe wilde maar ze accepteerden helaas niet mensen die alleen voor een jaar kwamen :(:( degenen bij wie we logeerden hadden daar allebei gestudeerd en waren allebei natives, dus met andere woorden die vonden het prima waar ze zaten!
Na Madison zijn we naar Appleton gereden, en hebben in het campus guest house gezeten, wat voor alumni is maar ook gewoon voor professors op doorreis of mensen die op bezoek komen op de campus. Het was gisteren even heel eng 's ochtends, omdat er een super enge thunderstorm door de stad raasde, takken op de grond, blikseminslagen in bomen (ook op de campus, maar bij ons gelukkig alleen takken in de straat) en bomen die om waren gewaaid. Kennelijk moest je naar je kelder maar wij hebben doodleuk uit het raam staan staren. Wel een minpuntje was dat de elektriciteit uitviel, wij zaten net in het stadsgedeelte en niet in het campusgedeelte, waardoor de campus wel stroom had maar de stad niet! De stoplichten werkten daardoor ook niet, waardoor het verkeer een beetje zichzelf moest gaan regelen. Gelukkig hebben de Amerikanen daar een handige regel voor: wie het eerst aankomt bij het kruispunt gaat voor. Dus gelukkig voor zover ik weet geen auto-ongelukken ofzo :p onze straat was wel geblokkeerd dus we moesten met allemaal mensen enorme takken wegslepen om überhaupt rond te kunnen rijden in de stad en mijn dorm te bereiken. Hier ook weer veel dingen gekocht voor mijn kamer, en een fiets zodat ik niet de hele tijd bij mensen met een auto hoef te bedelen of ze me ergens heen kunnen brengen. Maar er zijn gelukkig ook bussen, dus dat komt wel goed hoop ik!
Gisteravond heb ik al een beetje kennis kunnen maken met andere internationale studenten op een filmavond, dus dat was wel gezellig. Veeeeel Japanners en Chinezen, maar ook een aantal Jamaicanen en een paar Europeanen, dus een goede mix :) vanavond hebben we een pizza night, hopelijk kan ik mensen dan wat beter leren kennen. Een meisje uit India zit ook bij mij in de dorm en leek me heel aardig, dus misschien dat we wat vaker leuke dingen gaan doen. Vanochtend heb ik afscheid genomen van mijn ouders na een eerste nacht in mijn kamer te hebben geslapen (chill bed gelukkig, en al helemaal met een origineel gepimpt dekbed), wat heel moeilijk was. Maar het is denk ik iets waar ik doorheen moet, ik weet zeker dat ik een fantastisch jaar ga hebben! Ik update jullie weer over een tijdje, als ik niet bedolven ben onder werk of andere dingen.
Liefs,
Hannah
Het is alweer een tijdje geleden dat ik geupdate heb, dus ik zal proberen het een beetje kort te houden ()=)
Na Chicago zijn we naar Door County gegaan, een soort waddeneilanden-gebied in noordoost Wisconsin, maar dan op een schiereiland. De meeste mensen in Wisconsin gaan hier naartoe op vakantie, omdat het zo dichtbij ligt, voor de natuur en omdat je er veel dingen buiten kan doen. Wij zaten in Jacksonport, kennelijk het rustigste stuk van het schiereiland, wat ook betekende dat we GEEN bereik en bijna GEEN internet hadden -.- maar aan de andere kant zat een leuker plaatsje, Egg Harbor (genoemd naar een jaarlijks terugkerend eierengevecht, geniaal), waar je WEL bereik had en WEL internet :p er liepen ook wel wat sjiekere mensen rond, dus waarschijnlijk kwamen de wat rijkeren daarheen ofzo. Daar lekker gerelaxt en veel zitten niksen, omdat Chicago uiteindelijk vrij druk was. Maar dat betekent niet dat ik daar niet ooit zou willen wonen :D
Na Door County zijn we naar Madison gereden, waar Amerikaanse vrienden van ons wonen. Het is de hoofdstad van Wisconsin en ligt op 2 uur rijden van mij vandaan, en ik ben al uitgenodigd om daar een keer een weekend te logeren, wat ik zeker ga doen, als ik genoeg heb van de drukte hier op de campus en rustig wil studeren. Ze wonen aan een van de twee meren waar Madison aan ligt, echt supermooi! Helaas gaan ze in de lente verhuizen naar ergens anders, omdat ze al wat ouder worden (lees 64, de man ziet eruit als 55 en nee hij verft niet zijn haar, rent 1x per week een halve marathon o.0) en het huis voor hen te groot wordt. In Madison zit een locatie van The University of Wisconsin, die heel goed aangeschreven staat en waar in eigenlijk naartoe wilde maar ze accepteerden helaas niet mensen die alleen voor een jaar kwamen :(:( degenen bij wie we logeerden hadden daar allebei gestudeerd en waren allebei natives, dus met andere woorden die vonden het prima waar ze zaten!
Na Madison zijn we naar Appleton gereden, en hebben in het campus guest house gezeten, wat voor alumni is maar ook gewoon voor professors op doorreis of mensen die op bezoek komen op de campus. Het was gisteren even heel eng 's ochtends, omdat er een super enge thunderstorm door de stad raasde, takken op de grond, blikseminslagen in bomen (ook op de campus, maar bij ons gelukkig alleen takken in de straat) en bomen die om waren gewaaid. Kennelijk moest je naar je kelder maar wij hebben doodleuk uit het raam staan staren. Wel een minpuntje was dat de elektriciteit uitviel, wij zaten net in het stadsgedeelte en niet in het campusgedeelte, waardoor de campus wel stroom had maar de stad niet! De stoplichten werkten daardoor ook niet, waardoor het verkeer een beetje zichzelf moest gaan regelen. Gelukkig hebben de Amerikanen daar een handige regel voor: wie het eerst aankomt bij het kruispunt gaat voor. Dus gelukkig voor zover ik weet geen auto-ongelukken ofzo :p onze straat was wel geblokkeerd dus we moesten met allemaal mensen enorme takken wegslepen om überhaupt rond te kunnen rijden in de stad en mijn dorm te bereiken. Hier ook weer veel dingen gekocht voor mijn kamer, en een fiets zodat ik niet de hele tijd bij mensen met een auto hoef te bedelen of ze me ergens heen kunnen brengen. Maar er zijn gelukkig ook bussen, dus dat komt wel goed hoop ik!
Gisteravond heb ik al een beetje kennis kunnen maken met andere internationale studenten op een filmavond, dus dat was wel gezellig. Veeeeel Japanners en Chinezen, maar ook een aantal Jamaicanen en een paar Europeanen, dus een goede mix :) vanavond hebben we een pizza night, hopelijk kan ik mensen dan wat beter leren kennen. Een meisje uit India zit ook bij mij in de dorm en leek me heel aardig, dus misschien dat we wat vaker leuke dingen gaan doen. Vanochtend heb ik afscheid genomen van mijn ouders na een eerste nacht in mijn kamer te hebben geslapen (chill bed gelukkig, en al helemaal met een origineel gepimpt dekbed), wat heel moeilijk was. Maar het is denk ik iets waar ik doorheen moet, ik weet zeker dat ik een fantastisch jaar ga hebben! Ik update jullie weer over een tijdje, als ik niet bedolven ben onder werk of andere dingen.
Liefs,
Hannah
dinsdag 23 augustus 2011
Wisconsin >> Chicago
Onderweg naar Wisconsin hebben we in een echt Diner gegeten, dat is een soort wegrestaurantje dat eruit ziet als een trailer zonder wielen, met binnen echt een fifties interieur, allemaal foto's van James Dean en oude Cadillacs! Geniaal dus, maar het eten was best wel vies, ik had gelukkig een wrap, die konden ze niet verpesten gnagna :p De B&B in Wisconsin bleek niet te zijn wat het was, het was een soort motel maar wat 'sjieker' dan de motels die er verder langs de weg waren. Het zag eruit als een voor jaren tachtig- en plattelandsbegrippen sjiek hotel en het was heul depri. Tegenover het hotel hebben we gegeten in een restaurant waar het eten nou ook niet echt denderend was, dus dat was wel even minder. Gelukkig was de tour bij de huizen van Frank Lloyd Wright wel heel leuk :) ik had eerder gezegd dat hij van hele donkere en depri kleuren hield maar bij deze huizen was dat niet zo, ze waren juist heel licht en mooi enzo. Misschien komt het omdat de huizen die ik eerder had gezien eerder waren ontworpen dan de huizen die we nu gezien hebben. Supermooi uitzicht steeds vanuit alle huizen, echt the middle of nowhere, dat wel. Het viel me heel erg op dat Minnesota, Wisconsin en Illinois heel erg van elkaar verschilden qua landschap en ook de gebouwen. Ik had niet echt verwacht dat dat zo zou zijn! Wisconsin heeft met Illinois wel het meest wisselvallige weer, en het stuk van Wisconsin waar we doorheen zijn gereden en hebben geslapen was ook niet echt een mooi en 'gezellig' stuk, eerder deprimerend. Maar misschien komt dat omdat het het platteland was en niet de stad. Gelukkig zit ik in een redelijk grote stad dus ik hoop dat het daar niet zo depri is :)
Zondag zijn we aangekomen in Chicago, bij een hotel dat volgensmij het oudste van Chicago is (uit 1927, voor Amerikaanse begrippen heel oud). Echt een Home Alone Hotel, klein beetje zoals het NY Plaza hotel waar dat jongetje logeert als hij de verkeerde vlucht heeft gepakt! Veel kroonluchters, piccolo's en goud en marmer. Gisteren hebben we een Architectural River Cruise gedaan, echt heel leuk, waarin we van alle gebouwen langs de Chicago rivier allemaal info kregen over wie het gebouwd had en wanneer, waaronder de Sears Tower. De Sears Tower is een beetje het Empire State Building van Chicago, heel hoog (is het hoogste gebouw van de wereld geweest van 1974 tot 1998) en een vet uitzicht op een heldere dag. Daarna nog geshopt op de Magnificent Mile, een gedeelte van Michigan Avenue van een mijl lang, een shopping mekka :) Vandaag gaan we nog een Art Deco walk doen, nog een beetje shoppen en misschien toch nog naar de Sears Tower om het uitzicht te zien!
Liefs,
Hannah
Zondag zijn we aangekomen in Chicago, bij een hotel dat volgensmij het oudste van Chicago is (uit 1927, voor Amerikaanse begrippen heel oud). Echt een Home Alone Hotel, klein beetje zoals het NY Plaza hotel waar dat jongetje logeert als hij de verkeerde vlucht heeft gepakt! Veel kroonluchters, piccolo's en goud en marmer. Gisteren hebben we een Architectural River Cruise gedaan, echt heel leuk, waarin we van alle gebouwen langs de Chicago rivier allemaal info kregen over wie het gebouwd had en wanneer, waaronder de Sears Tower. De Sears Tower is een beetje het Empire State Building van Chicago, heel hoog (is het hoogste gebouw van de wereld geweest van 1974 tot 1998) en een vet uitzicht op een heldere dag. Daarna nog geshopt op de Magnificent Mile, een gedeelte van Michigan Avenue van een mijl lang, een shopping mekka :) Vandaag gaan we nog een Art Deco walk doen, nog een beetje shoppen en misschien toch nog naar de Sears Tower om het uitzicht te zien!
Liefs,
Hannah
vrijdag 19 augustus 2011
Gopher State Update
De eerste week zit er bijna op! Gisteren lekker gepampered bij een nail studio, nageltjes helemaal op en top gelakt & verzorgd :) daarna zijn we naar het Minneapolis Institute of Arts geweest, heel interessant. Je kon een soort van half gratis het museum in, in plaats van dat je een kaartje kocht, moest je een donatie geven van tenminste $5. Nog nooit eerder meegemaakt.
Vandaag zijn we eerst naar het Museum Of Russian Art geweest, wel grappig, met best wel wat schilderijen in de stijl waarover we het gehad hebben met geschiedenis. Daarna een walk gedaan in het centrum van Minneapolis over de bruggen en in de stadsparken, heel mooi! Je kon ook een walk doen in alle skywalks, een soort gesloten bruggen tussen gebouwen in waardoor je naar het andere gebouw kan lopen zonder over straat te moeten. Dat hebben ze omdat in Minnesota in de winter de wegen zowat onbegaanbaar zijn, en het is natuurlijk ontzettend koud! Alle skywalks bij elkaar waren 8 mijl lang, super lang dus! Die avond zijn we naar een baseball game van de Minnesota Twins vs. de NY Yankees geweest, ze zijn keihard ingemaakt, as usual. Gisteren speelden de Twins ook al tegen de Yankees en toen zijn ze ook heel erg ingemaakt, met 8-4. Ik heb wel heel braaf een vest met Twins erop aangeschaft. Onze auto is gelukkig heel gebleven (met een nummerplaat uit Texas weet je het maar nooit). Het gave aan de nummerplaten is hier dat je ook aparte nummerplaten kan kopen die je auto helemaal een personal touch geven, mensen rijden rond met hippieplaten maar ook met platen waarop staat "Proud To Be A Veteran" (lekker veel groen en bruin en geweren erop), "Supporting Our Troops" (wapperende Amerikaanse vlaggen), "Critical Habitat" (met een zielig eendje of een eland erop), enzovoort.
Voor de rest ben ik deze week nog naar de Minnehaha Falls geweest, een waterval in het oudste park van Minneapolis. Alweer ontzettend vette natuur, maar wel hele irritante muggen/rare insecten, waardoor mijn huid op sommige plekken een aanzienlijke vulkanische activiteit heeft :(:(:(
Daarvoor nog gelopen bij Lake Harriet, ongeveer even groot denk ik als de Westeinder Plassen. Er lagen ook veel zeilboten, ik had heeeel erg de neiging om in zo'n ding te stappen en even een paar rondjes te gaan zeilen. Heel veel die hard sportieve hardlopende Amerikanen, het grappige is dat zelfs als ze alleen gaan wandelen ze al helemaal in vol ornaat rondhuppelen. Misschien moet dat de indruk geven dat ze onwijs sportief bezig zijn ofzeau :p
Morgen vertrekken we naar Dodgeville, Wisconsin, en logeren we bij een B&B. Vlakbij Dodgeville zijn namelijk allemaal huizen ontworpen door Frank Lloyd Wright, een van de beroemdste Amerikaanse architecten ter wereld. Hij ontwierp zijn huizen allemaal in wat nu de Prairie School Style wordt genoemd, geinspireerd door Japan en de tijd waarin hij leefde (op zich wel mooie huizen maar heeel depri, veel donkere kleuren, als je hem niet kent, google it!). Na Dodgeville rijden ik en mijn ouders door naar Chicago, waar we 4 dagen gaan chillen en lekker rondkijken. Zelf vind ik Chicago leuker dan New York, het heeft net een beetje meer karakter. Dat betekent natuurlijk niet dat ik New York haat hoor, maar alsnog ;) Chicago wordt ook wel The Windy City genoemd, omdat het er -- guess what -- heel vaak en flink waait. De stad ligt namelijk aan Lake Michigan, huge lake!
Voor zover mijn whereabouts, ik update jullie over een aantal dagen wel weer :)
Liefs,
Hannah
Vandaag zijn we eerst naar het Museum Of Russian Art geweest, wel grappig, met best wel wat schilderijen in de stijl waarover we het gehad hebben met geschiedenis. Daarna een walk gedaan in het centrum van Minneapolis over de bruggen en in de stadsparken, heel mooi! Je kon ook een walk doen in alle skywalks, een soort gesloten bruggen tussen gebouwen in waardoor je naar het andere gebouw kan lopen zonder over straat te moeten. Dat hebben ze omdat in Minnesota in de winter de wegen zowat onbegaanbaar zijn, en het is natuurlijk ontzettend koud! Alle skywalks bij elkaar waren 8 mijl lang, super lang dus! Die avond zijn we naar een baseball game van de Minnesota Twins vs. de NY Yankees geweest, ze zijn keihard ingemaakt, as usual. Gisteren speelden de Twins ook al tegen de Yankees en toen zijn ze ook heel erg ingemaakt, met 8-4. Ik heb wel heel braaf een vest met Twins erop aangeschaft. Onze auto is gelukkig heel gebleven (met een nummerplaat uit Texas weet je het maar nooit). Het gave aan de nummerplaten is hier dat je ook aparte nummerplaten kan kopen die je auto helemaal een personal touch geven, mensen rijden rond met hippieplaten maar ook met platen waarop staat "Proud To Be A Veteran" (lekker veel groen en bruin en geweren erop), "Supporting Our Troops" (wapperende Amerikaanse vlaggen), "Critical Habitat" (met een zielig eendje of een eland erop), enzovoort.
Voor de rest ben ik deze week nog naar de Minnehaha Falls geweest, een waterval in het oudste park van Minneapolis. Alweer ontzettend vette natuur, maar wel hele irritante muggen/rare insecten, waardoor mijn huid op sommige plekken een aanzienlijke vulkanische activiteit heeft :(:(:(
Daarvoor nog gelopen bij Lake Harriet, ongeveer even groot denk ik als de Westeinder Plassen. Er lagen ook veel zeilboten, ik had heeeel erg de neiging om in zo'n ding te stappen en even een paar rondjes te gaan zeilen. Heel veel die hard sportieve hardlopende Amerikanen, het grappige is dat zelfs als ze alleen gaan wandelen ze al helemaal in vol ornaat rondhuppelen. Misschien moet dat de indruk geven dat ze onwijs sportief bezig zijn ofzeau :p
Morgen vertrekken we naar Dodgeville, Wisconsin, en logeren we bij een B&B. Vlakbij Dodgeville zijn namelijk allemaal huizen ontworpen door Frank Lloyd Wright, een van de beroemdste Amerikaanse architecten ter wereld. Hij ontwierp zijn huizen allemaal in wat nu de Prairie School Style wordt genoemd, geinspireerd door Japan en de tijd waarin hij leefde (op zich wel mooie huizen maar heeel depri, veel donkere kleuren, als je hem niet kent, google it!). Na Dodgeville rijden ik en mijn ouders door naar Chicago, waar we 4 dagen gaan chillen en lekker rondkijken. Zelf vind ik Chicago leuker dan New York, het heeft net een beetje meer karakter. Dat betekent natuurlijk niet dat ik New York haat hoor, maar alsnog ;) Chicago wordt ook wel The Windy City genoemd, omdat het er -- guess what -- heel vaak en flink waait. De stad ligt namelijk aan Lake Michigan, huge lake!
Voor zover mijn whereabouts, ik update jullie over een aantal dagen wel weer :)
Liefs,
Hannah
zondag 14 augustus 2011
Yee-haw!
Vandaag ben ik naar paardenraces gegaan, wat echt ideaal is voor mensen die van naar andere mensen kijken houden. Ik dacht zelf dat er vooral veel gekke opaatjes in shabby pakken zouden rondlopen die op ieder paard minstens $250 gokken en dan met een schamel winstje naar huis gaan. Niet dus. Het publiek bestond uit doorsnee gezinnen, met enorme bekers Pepsi en vette buckets met Kentucky Fried Chicken. Ik was van plan niet te gaan gokken, want ik dacht dat je dan heel veel geld in moest leggen en dat je niet altijd er veel aan over zou houden. Het bleek dat je vanaf $2 kon wedden en dan, afhankelijk van het soort 'bet' dat je deed, geld won als je paarden finishten als 1e, 2e of 3e, of alleen 1e en 2e, en nog als je paard als 1e finishte. Het was wel zo dat als je wedde op een paard dat al als favoriet in de race analysis stond niet per se extra geld won, je kon meer winnen als je op een paard had gewed dat onverwachts heel hoog finishte. Ik keek daar niet echt naar, maar meer of de paarden grappige namen hadden, zoals Erv the Banker, Jost van Dyke (klonk verdacht Nederlands, en de trainers heetten ook nog eens Van Nistelrooy), I Sir Frisk Me Now, Need A Bailout, Wicked Landlord, Program Manager, No Lip, El Poppie, Squid en Aloha Code. Vaak waren het ook de paarden die als 1e of 2e finishten :p Helaas heb ik toch verlies geleden, ik stond uiteindelijk op $12, maar ik had $16 ingelegd dus ja dat was helaas $4 verlies...
Morgen gaan we naar de Mall Of America, het ALLERGROOTSTE winkelcentrum van Amerika. Ik was er al eens eerder geweest, en het is echt waanzinnig: binnen hebben ze een heus pretpark met achtbanen die tussen de verdiepingen van alle winkels doorzoeven en honderden verschillende restaurants. Verder minstens 3 vestigingen van iedere winkel, op elke verdieping een. Kinderen krijgen armbandjes met het telefoonnummer van hun ouders erop omdat je er echt heel makkelijk kan verdwalen! De ballenbak van Ikea is hier dus niks bij.
Vrijdag wordt het ook leuk, dan gaan we naar een baseballwedstrijd van de Minnesota Twins tegen de New York Yankees, een hele grote wedstrijd dus!
Ik mis wel dat je hier niet gewoon een fiets kan pakken en binnen 5 minuten bij een winkelgebied bent. Je kan wel fietsen, maar dan met gevaar voor eigen leven, ookal rijden de Amerikanen überzen hier. Er wordt bijna niet ingehaald, en ze switchen al zelden van lanes, alleen als ze een afslag moeten hebben! Ze zouden een hartaanval krijgen als ze in Nederland zouden rijden (ja, zelfs bij ons, er wordt een stuk agressiever gereden ondanks alle regeltjes), en al helemaal in Italië of Frankrijk.
We gaan nu barbecuen, so I'll update you guys another time soon!
Liefs,
Hannah
Morgen gaan we naar de Mall Of America, het ALLERGROOTSTE winkelcentrum van Amerika. Ik was er al eens eerder geweest, en het is echt waanzinnig: binnen hebben ze een heus pretpark met achtbanen die tussen de verdiepingen van alle winkels doorzoeven en honderden verschillende restaurants. Verder minstens 3 vestigingen van iedere winkel, op elke verdieping een. Kinderen krijgen armbandjes met het telefoonnummer van hun ouders erop omdat je er echt heel makkelijk kan verdwalen! De ballenbak van Ikea is hier dus niks bij.
Vrijdag wordt het ook leuk, dan gaan we naar een baseballwedstrijd van de Minnesota Twins tegen de New York Yankees, een hele grote wedstrijd dus!
Ik mis wel dat je hier niet gewoon een fiets kan pakken en binnen 5 minuten bij een winkelgebied bent. Je kan wel fietsen, maar dan met gevaar voor eigen leven, ookal rijden de Amerikanen überzen hier. Er wordt bijna niet ingehaald, en ze switchen al zelden van lanes, alleen als ze een afslag moeten hebben! Ze zouden een hartaanval krijgen als ze in Nederland zouden rijden (ja, zelfs bij ons, er wordt een stuk agressiever gereden ondanks alle regeltjes), en al helemaal in Italië of Frankrijk.
We gaan nu barbecuen, so I'll update you guys another time soon!
Liefs,
Hannah
zaterdag 13 augustus 2011
Zjetlag
Na een vlucht van 9 uur ben ik dan eindelijk aangekomen op Amerikaanse bodem! Op het eerste gezicht veel dikke mensen en kleding uit het jaar nul: welcome to Minnesota! Ik zit nu in Edina, een suburb van Minneapolis/St. Paul, ook wel de "Twin Cities" genoemd, het baseball team heet ook heel origineel "the Minnesota Twins". Onze vrienden wonen aan een supermooie weg met heel veel mooie natuur, aan een meer zoals ze die hebben in Zwitserland, het lijkt een beetje op de film Pocahontas! Er is hier zo veel ruimte, in Nederland bouwen we liever ieder stukje dat nog een beetje groen uitgeslagen is meteen vol met lelijke gebouwen, maar hier doen ze dat gelukkig (nog) niet. De buurten zijn wel heel anders: in Nederland woon je dicht op elkaar, hier zit er minstens 50 meter tussen jou en de tuin van de buren. Dat betekent ook dat je niet iedereen in je buurt kent. De vrienden waarbij we logeren kennen hoogstens mensen uit 3 huizen bij hen in de buurt, misschien nog wel heel veel voor een Amerikaanse buurt.
Ik ga nog wat proberen te slapen, ookal ben ik klaarwakker, en daarna gaan we denk ik eerst naar de Lund's & Byerly's (grote supermarktketen in Minnesota, heaven on earth voor mijn vader, 20 soorten van alleen al cranberrysap en voor de rest alles wat je maar wil, in grote hoeveelheden). 's Middags gaan we naar de film (films kijken hier is meestal in cinema's in alle grote malls, heul slim gepland als je na een dagje shoppen nog zin hebt in een filmpje), even vergeten welke titel het was, maar hij zal vast over 3,4 maanden ook in Nederland uit zijn. Ik begin al snel te wennen hier, ook al mis ik Nederland best wel.
Liefs,
Hannah
Ik ga nog wat proberen te slapen, ookal ben ik klaarwakker, en daarna gaan we denk ik eerst naar de Lund's & Byerly's (grote supermarktketen in Minnesota, heaven on earth voor mijn vader, 20 soorten van alleen al cranberrysap en voor de rest alles wat je maar wil, in grote hoeveelheden). 's Middags gaan we naar de film (films kijken hier is meestal in cinema's in alle grote malls, heul slim gepland als je na een dagje shoppen nog zin hebt in een filmpje), even vergeten welke titel het was, maar hij zal vast over 3,4 maanden ook in Nederland uit zijn. Ik begin al snel te wennen hier, ook al mis ik Nederland best wel.
Liefs,
Hannah
woensdag 10 augustus 2011
Bijna weg..
Tja, daar zit je dan. Vrijdag zit ik in een vliegtuig op weg naar Amerika. Aan de ene kant weet je het hele jaar van tevoren donders goed dat je op een bepaald moment weggaat, maar je verwacht niet dat het moment zo snel komt. Nu besef ik pas echt dat ik Nederland serieus ga missen als land, hoeveel ik de afgelopen ook heb lopen zeiken over wat er nu weer mis was, of het nou te maken had met de politiek of iets anders. Eigenlijk zijn wij in Nederland ontzettend verwend: ons zorgstelsel is een van de betere in de wereld, het openbaar vervoer is (meestal) goed geregeld, alles werkt (behalve als er een sneeuwkristalletje op de rails ligt) en onze opleidingen worden voor een groot deel door de overheid betaald. Het land waar ik naartoe ga heeft een zowat Middeleeuws zorgstelsel, er zijn miljoenen Amerikanen die onverzekerd zijn en als de dood zijn voor als ze ooit iets krijgen waardoor ze tienduizenden dollars moeten dokken voor misschien wel een hele simpele operatie. Openbaar vervoer is er wel, maar ze zijn wat betreft bussen en treinen niet altijd sterren in aansluitingen. Naar de universiteit gaan in Amerika gaat niet 1-2-3, het is eigenlijk een soort markt waarbij je maar moet kijken of je de opleiding die je graag wil überhaupt wel kunt betalen, omdat een "goedkope opleiding" minstens $20.000 kost, zonder dat je voor eten, studieboeken en een kamer hebt gezorgd. Wij komen na een 4-jarige of 5-jarige studie misschien op €10.000 uit met studieboeken en andere dingen erbij, maar daar komen we waarschijnlijk geeneens bij in de buurt.
Maar goed, genoeg gezever over verschillen tussen Amerika en Nederland! Ik hoop vooral tijdens dit jaar veel nieuwe mensen te leren kennen en vooral zelf veel meer op eigen houtje te kunnen doen als ik weer terug ben. Ik wil niet iedere dag pa en ma hoeven opbellen om te vragen om me te helpen met de kleinste en simpelste dingen. En ook wil ik natuurlijk veel van Amerika zien, liefst east coast en west coast, maar ik moet nog zien of ik dat al binnen de vakanties die ik heb voor elkaar kan krijgen. In principe heb ik na afloop van mijn studiejaar volgens mijn visum 60 dagen om "mijn boeltje te pakken", dus misschien gebruik ik wat van die tijd om zelf een trip te maken dan. Ik ga proberen om 1 keer in de 2 weken iets te posten, maar dat kan ook 1 keer per maand worden, omdat er zo'n zieke workload is daar..
Oeh, heeeel belangrijk natuurlijk: waar ga ik nou precies heen? Ik ga naar Lawrence University in Appleton, Wisconsin (www.lawrence.edu) , zowat de zuivelstaat van Amerika. Dus eigenlijk ga ik van het ene zuivelland naar het andere :p Appleton heeft iets van 75.000 inwoners en ligt 3,5 uur bij Chicago vandaan, dus ver van een belangrijke stad zit ik gelukkig niet. Beroemde inwoners zijn o.a. Harry Houdini (een of ander slangenmens, heeft een heel eigen museum) en Joseph McCarthy (Republikeinse senator die dacht dat de Amerikaanse regering vol zat met communisten en gestoorde trials hield tegen mensen die totaal onschuldig waren). Ook is Wisconsin "the birth state of the Republican Party", ik hoop niet dat ik een of andere Republikeinse enclave terecht kom, maar dat er wat liberalere mensen zitten, want anders krijg ik de hele dag misschien wel rare vragen over het abortus- en euthanasiebeleid in Nederland ofzo...
Nou hotemetotes, I'll keep you guys up do date!
Liefs,
Hannah
Maar goed, genoeg gezever over verschillen tussen Amerika en Nederland! Ik hoop vooral tijdens dit jaar veel nieuwe mensen te leren kennen en vooral zelf veel meer op eigen houtje te kunnen doen als ik weer terug ben. Ik wil niet iedere dag pa en ma hoeven opbellen om te vragen om me te helpen met de kleinste en simpelste dingen. En ook wil ik natuurlijk veel van Amerika zien, liefst east coast en west coast, maar ik moet nog zien of ik dat al binnen de vakanties die ik heb voor elkaar kan krijgen. In principe heb ik na afloop van mijn studiejaar volgens mijn visum 60 dagen om "mijn boeltje te pakken", dus misschien gebruik ik wat van die tijd om zelf een trip te maken dan. Ik ga proberen om 1 keer in de 2 weken iets te posten, maar dat kan ook 1 keer per maand worden, omdat er zo'n zieke workload is daar..
Oeh, heeeel belangrijk natuurlijk: waar ga ik nou precies heen? Ik ga naar Lawrence University in Appleton, Wisconsin (www.lawrence.edu) , zowat de zuivelstaat van Amerika. Dus eigenlijk ga ik van het ene zuivelland naar het andere :p Appleton heeft iets van 75.000 inwoners en ligt 3,5 uur bij Chicago vandaan, dus ver van een belangrijke stad zit ik gelukkig niet. Beroemde inwoners zijn o.a. Harry Houdini (een of ander slangenmens, heeft een heel eigen museum) en Joseph McCarthy (Republikeinse senator die dacht dat de Amerikaanse regering vol zat met communisten en gestoorde trials hield tegen mensen die totaal onschuldig waren). Ook is Wisconsin "the birth state of the Republican Party", ik hoop niet dat ik een of andere Republikeinse enclave terecht kom, maar dat er wat liberalere mensen zitten, want anders krijg ik de hele dag misschien wel rare vragen over het abortus- en euthanasiebeleid in Nederland ofzo...
Nou hotemetotes, I'll keep you guys up do date!
Liefs,
Hannah
Abonneren op:
Posts (Atom)