Home sweet home

Het heeft even geduurd, maar dan heb ik nu toch eindelijk tijd om eens een aller-allerlaatste berichtje te schrijven op deze blog.

Op 18 juni ben ik na een lange vlucht uit Boston, gevolgd door een op het nippertje gehaalde vlucht in Parijs, thuisgekomen. Het voelt heel bizar om weer in het drukke ieniemienie Nederland te zijn, vooral als je nog heel moe bent van je reis en een vette jetlag hebt.

Mijn jaar was echt geweldig en ik zal nooit de dingen vergeten die ik allemaal mee heb gemaakt, de mensen die ik heb ontmoet, en de dingen die ik heb geleerd.

Het belangrijkste wat ik misschien wel geleerd is dat niet alle vooroordelen over Amerikanen waar zijn.  Dat Amerikanen als 'nep' worden gezien, kan komen doordat ze op heel veel dingen wat emotioneler en minder nuchter reageren dan wij Nederlanders. Nuchterheid is gewoon iets heel erg Nederlands. En hun interesse kan dus echt oprecht zijn als ze een heel gesprek met je houden, het is echt niet zo dat ze het doen om leuk over te komen ofzo, misschien 1% van de Amerikanen is echt zoals je ze op televisie ziet (de televisieseries en reality-tv zorgt natuurlijk ook voor een stereotiep beeld). Het bizarre wat ik wel heb ervaren is dat er bij Amerikanen op de een of andere manier een barriere is om elkaar beter te leren kennen. Ze voeren zo een serieus gesprek met je, maar op de een of andere manier blijven ze heel erg op de vlakte met alles. Misschien ligt het aan mij omdat ik uit een ander land kom, maar ik vond het echt heel apart en eigenlijk ook gewoon gek. Vandaar dat het echt heel lastig was om vrienden te worden met Amerikanen. Uiteindelijk had ik er wel een aantal, maar die waren wat opener en relaxter dan anderen.

Ten tweede heb ik geleerd om wat spontaner en socialer te zijn. In Nederland is iedereen erg op zichzelf en knoopt men niet gauw een gesprekje met elkaar aan of zegt men simpelweg 'hoi' tegen elkaar. In Amerika vragen ze altijd standaard 'Hi, how are you?', en begroeten je met een vriendelijke glimlach. Wel is het zo dat ze als ze 'how are you?' vragen, ze 99% van de gevallen niet hoeven te weten hoe het ECHT met je gaat - het is gewoon een manier om gedag te zeggen. Ik betrap me er zelf ook af en toe op dat ik hetzelfde tegen anderen zeg. Vooral in het Midwesten is iedereen heel erg aardig  tegen elkaar en altijd in voor een praatje. Ik ben eigelijk altijd heel erg verlegen en op mezelf, maar in Amerika heb ik geleerd om niet verlegen te zijn en af en toe iets simpels te doen zoals gewoon naar iemand lachen. Je zult versteld staan bij hoe veel mensen je uiteindelijk een brede grijns op het gezicht tovert. Alleen in de grote steden zoals New York (niet Washington en Boston, dat dan weer wel) zijn de mensen wat onvriendelijker en kom je niet zo gauw een sociaal iemand tegen.

Ten derde heb ik geleerd dat ik ongelooflijk veel geluk heb met mijn onderwijssysteem. Amerikanen moeten voor alles keihard werken en onderwijs wordt niet door de overheid gefinancierd, dus kunnen de prijzen ontzettend hoog zijn. De meesten werken zich dan ook te pletter op de middelbare school en proberen een beurs te bemachtigen van de universiteit waar ze het liefste willen studeren en uiteindelijk hopelijk worden aangenomen. Als ze na aftrek van de beurs hun collegegeld alsnog niet helemaal uit eigen zak kunnen betalen, zullen ze een studielening moeten aanvragen. Het grootste deel van de studenten doet dit ook echt en blijven uiteindelijk zitten met een enorme schuld die ze pas na jaren volledig af kunnen betalen. In Amerika is het ook moeilijker om succesvol te worden. Het is in principe heel makkelijk om je eigen onderneming te beginnen of om vanaf onderaan de carriereladder te beginnen, maar voor de rest sta je er alleen voor. Aan de ene kant is dat vanwege het vrije marktsysteem en dus goed, maar aan de andere kant zorg je ervoor dat mensen letterlijk op straat komen te staan en niet meer voor zichzelf kunnen zorgen.

Het belangrijkste wat ik misschien wel geleerd heb is om gewoon te gaan en zo veel mogelijk dingen te proberen. Kies een vak dat je normaal nooit zou kiezen, ga bij een club waar je eigenlijk altijd nieuwsgierig naar was maar er nooit toe kwam om echt mee te doen, ga op reis (als je het kan betalen natuurlijk) naar nieuwe plekken en leer over de plaatselijke cultuur. Hierdoor word je heel wereldwijs en je leert ook op eigen benen te staan. En je staat veel meer open voor nieuwe dingen natuurlijk. Het leert je ook om te gaan met onverwachte situaties, wat natuurlijk altijd je van pas kan komen in je hele leven met van alles en nog wat!

Mijn advies is: go out, explore and enjoy!

Heel veel liefs,

Hannah